Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 31

31
en sem nemur því koltvísýringsmagni sem víngerðin gefur frá sér.
Í heild sinni er vínræktin því vistvæn.
Áríðandi er að velja réttan uppskerutíma, einkum þarf að hafa
í huga að sykurmagn í þrúgunum sé fullnægjandi, en það er mælt
með þar til gerðum mæli. Þess má þó geta að reyndur víngerð-
armeistari getur með því að smakka þrúgurnar sagt til um syk-
urmagnið með ótrúlegri nákvæmni. Mælirinn er þó alltaf tekinn
fram til öryggis þegar uppskerustörfin hefjast.
Vínið gerjast á 3–6 vikum við hagstæðar aðstæður og nær á
þeim tíma allt að 8–9 % áfengismagni, en áfengismagnið getur
þó verið komið í 4–6 % eftir 7–10 daga við bestu aðstæður. Hratið
sem eftir situr í pressunni er sett að vínberjaplöntunum úti á vín-
ekrunni og nýtist þar sem áburður næsta ár. Einnig er vínberja-
hratið notað til snafsgerðar, en slíkur snafs er nokkuð sérstæður
og bragðmikill og góður til síns brúks („Grappa“).
Seinni partinn í nóvember er vínið tekið úr tunnunum (fleytt
ofan af) og botnfall fjarlægt og vínið síðan sett aftur í tunnurnar,
eftir hreinsun, til áframhaldandi gerjunar og aukins þroska. Þetta
er endurtekið í mars og vínið síðan geymt í eikartunnum þar sem
það nær fullum þroska á 6–8 mánuðum og er áfengismagn þá
orðið um 11 til 12%.
Þess má geta að eikartunnurnar eru af mismunandi stærðum
allt frá 40 lítrum að 200 lítrum og þurfa talsvert viðhald, en til
Úr innri vínkjallara – eikartunnur, 200 l sú stærsta.