Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 49

49
Hallgrímur varð strax forystumaður í V.V. og skipuleggjandi.[4]
Eftirfarandi þurfti að gera: 1) Umskipulagning V.V. í nokkrar
sveitir með tilliti til þess, hvar félagarnir byggju. 2) Hver sveit
skyldi kjósa sér foringja, sem væri í senn pólitískur og teknískur
leiðtogi sveitarinnar og stæði ábyrgur fyrir henni gagnvart liðinu
í heild og stjórn þess. 3) Hver sveit fæli ákveðnum og áreiðanleg-
um félögum að hafa á hendi boðun til funda, æfinga og starfa og
innheimtu meðlimagjalda í sveitinni. 4) Æfingar færu fram í sveit-
unum – vikulega eða oftar – undir forystu sveitarforingjans eða
annars, sem til þess væri fenginn. Æfa yrði göngu, svo að liðið
kæmi skipulagt fram á útifundum og að fólk sæi, að þar væri á
ferðinni flokkur taktfastra manna, en ekki angurgapar. Þá yrði að
æfa leikfimi, box, íslenzka og japanska glímu. Þessar íþróttir yrðu
sterkasta vopnið, þegar til bardaga kæmi við ríkislögregluna og
fasista yfirstéttanna, sem beitt yrði miskunnarlaust gegn verka-
lýðnum.[2,5] Já, Hallgrímur kenndi þeim að marsera, hvar hann
lærði það, veit ég ekki, sagði Stefán Bjarnason nýlega í viðtali.[4]
Afturhaldið horfði ekki aðgerðarlaust á 1. maí. Íhaldsblöðin
reyndu að gera daginn skoplegan og aftra mönnum frá þátttöku,
og nasistaskríllinn, burgeisastrákarnir í Reykjavík, sem voru „rót-
tækari“ en feður þeirra í ofsóknum gegn alþýðuhreyfingunni,
hann átti að marsera á götunum og reyna að stofna til slagsmála
og blóðsúthellinga, segir í tilkynningu frá V.V. í Verklýðsblaðinu.[6]
Bezt taldi Hallgrímur, að varnarliðsmenn klæddust samfesting-
um. Á þeim væri verkamannabragur, og slíkur búningur yrði ekki
bannaður. En búningur hefði meiri þýðingu en máske væri hald-
ið í fljótu bragði. Enginn vafi væri á því, að unglingar gengju yfir
til fasistanna vegna búninganna. Og eftir á tækist fasistabullunum
að gera marga þeirra að ákveðnum fasistum og féndum verkalýðs-
hreyfingarinnar. Það var eftir öðru, að búningsnefnd V.V. hafði
ekkert gert. Vinda yrði bráðan bug að bæta úr því.[7]
Á mynd sést, að í 1. maí-göngu 1933 voru varnarliðsmenn
klæddir treyjum með belti og armbandi um vinstri upphandlegg,
og þeir voru með derhúfur.[8] Eymundur var í Varnarliðinu: „Ég
átti svona búning og gekk í honum 1. maí 1933, við vorum með
armband, rautt var það. Við gengum fremstir til að ryðja braut-
ina, áttum alltaf von á árásum nasistanna, já, Gunnar Huseby var
í liðinu.“[4] En árið eftir var Eymundur farinn til Kaupmannahafn-