Strandapósturinn - 02.01.2008, Qupperneq 61

61
honum málavexti. Pálmi Hannesson, rektor, féllst á gerðir
frönskukennarans í málinu og sagðist myndu tala við nemand-
ann. Ekki hafði það þó komizt í verk fyrir næsta frönskutíma, sem
var strax morguninn eftir, en þar var Áki þó mættur. Mæltist
kennarinn nú til, að Áki viki úr tíma, enda ljóst, að rektor hafði
ekki enn talað við piltinn. En Áki þumbaðist við, og þá sagði nem-
andinn Halldór Jónsson: „Við mótmælum þessu,“ – en frönsku-
kennarinn kvað Halldór enga heimild hafa til að mótmæla, enda
skyldi skjótt úr þessu skorið og fór tafarlaust á fund rektors og
krafðist þess, að hann talaði við Áka. Rektor brást þegar við og
kallaði Áka fyrir sig, en Páll hóf kennsluna eins og ekkert hefði í
skorizt.
Leiddi nú rektor Áka fyrir sjónir, hversu óréttmæt slík mótmæli
væru, og lofaði Áki því, að láta slíkt ekki koma fyrir aftur af sinni
hálfu og kvaðst ekki myndu hafa gert þetta, ef hann hefði ekki
búizt við bekkjarsamþykkt að baki sér í þessu efni, en hún hefði
legið fyrir frá því í desember síðastliðnum. Kvaðst hann heldur
ekki skyldu eiga frumkvæði að því, að slík samtök yrðu gerð fram-
vegis. Rektor kom nú í bekkinn og spurði nemendur, hvort sá
framburður Áka Jakobssonar væri réttur, að bekkjarsamtök hefðu
verið gerð fyrir því að mótmæla stílagerð í frakknesku og hvort
hann hefði haft ástæðu til að halda, að sú samþykkt væri enn í
gildi. Kváðu nemendur já við því hvoru tveggju. Athugaði rektor
þá umrætt stílefni og taldi það í alla staði boðlegt, enda gat bekk-
urinn ekki mótmælt því.
Síðdegis þennan sama dag varð að samkomulagi milli rektors
og Páls, frönskukennara, að rektor legði fram yfirlýsingu nem-
andans, Áka Jakobssonar, í næstu kennslustund í frönsku í bekkn-
um, sem vera átti mánudaginn 26. janúar og hefjast kl. 1 e. h.
Þetta gerði rektor og sagði, að á þeim grundvelli væri Áka leyft að
vera áfram í kennslustundum í frönsku. Aðspurður sagðist kenn-
arinn sáttur við þessi málalok, en þegar rektor spurði Áka, hvort
yfirlýsingin væri rétt eftir honum höfð, þá gerði Áki þá athuga-
semd, að yfirlýsing sín gilti því aðeins, að ekki yrðu bekkjarsamtök
um þetta, sem gengju í aðra átt. Kvaðst rektor þá í eitt skipti fyrir
öll verða að krefjast yfirlýsingar frá bekknum í þessu efni og bað
þá nemendur, sem vildu lofa því að gera ekki bekkjarsamþykkt
gegn skriflegum æfingum í frönsku að rétta upp hönd því til