Strandapósturinn - 02.01.2008, Qupperneq 70

70
þá hefði mátt brjóta traditionirnar og byrja að nýju. Hann ymprar
einnig á því, að málið hefði getað valdið skiptum á yfirstjórn skól-
ans. Eitt undi rektor allvel við í lokin, það var, að hann taldi, að
hvorki fræðslumálastjóri, foreldranefnd né kennarar hefðu kom-
ið með úrslitatillöguna, sem gengið var að. „Getur því bærinn
trauðla sagt, að aðrir hafi bjargað máli þessu við, þegar í öngþveiti
var komið.“[7]
Eymundur Magnússon tók þátt í útvarpskvöldi, þegar nemend-
ur MR héldu uppi tveggja klst. kvölddagskrá, sunnudagskvöldið
13. marz 1932.[9] Hann flutti erindi um þjóðtrú og þjóðsagnir, og
erindið fékk lof. Gylfi Þ. Gíslason talaði um uppeldismálahug-
myndir Bertrands Russels, Gylfi var sjálfur ungur þá, 15 ára. Dagný
Ellingsen fræddi fólk um chiropraktík og Helgi Scheving um
bindindismál. Helgi Hjörvar flutti inngangspistil af hálfu útvarp-
sins, Birgir Einarsson, inspector scholae, hélt ræðu, Haraldur
Hannesson söng einsöng við undirleik Unnar Jónsdóttur, Hall-
grímur Helgason og Gunnar Sigurjónsson léku saman á fiðlu og
píanó, Ólafur Siggeirsson og Arnór Halldórsson sungu glunta, og
Katrín Ólafsdóttir lék einleik á píanó. Menntaskólakórinn söng
undir stjórn Sigfúsar Einarssonar. Dagskráin þótti stórvel heppn-
uð, og rektor gladdist mjög, sagði, að aldrei hefðu nemendur gert
annað eins til þess að afla skólanum álits. Heillaóskaskeyti
streymdu að, Tryggvi, forsætisráðherra, lét svo um mælt, að þetta
hefði verið bezta útvarpsskemmtun ársins. Landlæknir, Vilmund-
ur Jónsson, lét þó vita, að sér hefðu borizt kvartanir frá læknum
vegna erindis Dagnýjar um chiropraktík. Landlæknir fékk að sjá
erindið og þótti það vel samið, en taldi samt hæpið, að mennt-
skólanemendur fjölluðu um slíkt efni. Pálmi svaraði, að læknar
væru almennt ekki þeir vísindamenn, að þeim færist að hafa hátt
og vísaði til vatnslækninga. Chiropraktík væri kannski hégómi, en
hótfyndni væri að þola ekki umræðu um hana. Pálmi bauð þessu
frábæra útvarpsfólki sínu í rútubílaferð til Hveragerðis á eftir.
En stangaðist þetta ekki á við reglugerðina, um að nemendur í
framhaldsskólum mættu ekki koma fram opinberlega í ræðu eða
riti? Eða voru þetta ekki stjórnmál? Eymundur spurði um það á
fundi í Framtíðinni.
Ekki tókst eins vel með útvarpskvöldið ári seinna. Þorsteinn
Egilson, inspector scholae, vildi, að nemendur settu það sem skil-