Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 86

86
má skjóta hér inn að þennan vetur urðu mörg hákarla- og fiski-
skip frá Norðurlandi innlyksa hér og áhafnir þeirra urðu að yf-
irgefa skip sín og halda fótgangandi til síns heima um hávetur.
Víkjum nú hér að öðru. Steindór bóndi á Melum bjó allan sinn
búskap góðu búi. Hann var duglegur til allra verka og því var
hann alltaf birgur af heyjum og miðlaði oft heyjum til nágranna
þegar þeir komust í þrot á vordögum. Hann hafði alltaf tvær kýr
á fóðrum og þóttu þær mjólka ótrúlega vel þó taða væri ekki til
nema í hálfa gjöf. Þegar þessi harðindi gengu yfir gerði Steindór
það drengskaparbragð að hann bauðst til að lána aðra kú sína,
sem var í góðri nyt, að Gjögri. Og hann gerði meira. Lét hann
flytja hey frá sér til að fóðra hana á. En eitt skilyrði setti hann: Að
Guðmundur Sveinsson sem þá bjó á Gjögri sæi um að fóðra hana
á því heyi sem Steindór lagði til, en Guðmundur var mágur Stein-
dórs. Guðmundur sá um kúna svo það var ekki betur gert og
mjólkinni var svo deilt út meðal þeirra sem verst voru settir og
harðast urðu úti í þessum alvarlega og leiða sjúkdómi.
Með þessu tiltæki sínu bjargaði Steindór að þessu sinni konum
og börnum frá því að veslast upp í bjargarleysi þennan útlíðandi
vetur. Þetta var mikið drengskaparbragð af barnmörgum heim-
ilisföður sem ekki má gleymast. Sögu þessa sagði mér Gyða (Guð-
finna Guðmundsdóttir) frá Finnbogastöðum og veit ég að hún er
sönn.
Gott búsílag
Verslunarfélag Norðurfjarðar átti vélbátinn Ingólf, átta eða 12
tonn að stærð. Verslunarfélagið keypti hann 1913 og gerði hann
út á hárkarlaveiðar seinni hluta vetrar og fram á vor en á sumrin
á fiskveiðar. Skipstjóri á Ingólfi var Sturlaugur Sigurðsson. Hann
og Hallfríður Guðmundsdóttir í Ófeigsfirði felldu hugi saman
sem endaði með hjónabandi. Þau fluttu síðar til Ísafjarðar og
bjuggu þar lengi og áttu mörg börn. Næstur til að taka við for-
mennsku var Magnús Hannibalsson frá Ísafirði. Þessir menn voru
bæði formenn og vélstjórar á bátnum.
Það var sumarið 1916 að faðir minn fór til fiskiróðra á Ingólfi
með Magnúsi. Það var þó ekki nema um nokkra róðra að ræða