Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 96

96
ur kom að Veiðileysu fékk kýrin óróleikaköst og var illt að mjólka
hana og eiga við hana á annan hátt.
Það var á laugardag fyrir páska, um morguninn, að Sína fór í
fjósið að mjólka. Var kýrin þá alveg ær og engu tauti við hana
komandi. Var það svo að Sína gekk undan kúnni. Hvassviðri var á
og mikil fannkoma. Segir Sína þá: „Ef veðrið væri ekki svona vont
eins og það er, þá héldi ég bara að Guðbrandur í Byrgisvík mundi
nú koma í dag, en í þessu veðri fer enginn heiman frá sér nema
mikið liggi við.“
Nokkru seinna er barið að dyrum. Er þar þá Guðbrandur kom-
inn. Veður var gott á föstudaginn og hafði hann þá látið róa með
sig yfir að Kambi og gist þar um nóttina, en hraðaði sér nú heim
þrátt fyrir veðrið þar sem hátíðin var í nánd. Sagði Sína honum
þá hvernig kýrin hefði látið og hvað hún hefði sagt. Varð Guð-
brandur fár við og þykktist heldur. Var hann þó geðprýðismaður,
en var ami að þessari fylgju sinni sem hann átti enga sök á.
14. maí 1961