Strandapósturinn - 02.01.2008, Síða 97

97
Og nú leið veturinn og vorið fram undir slátt og ekki hafði jeg
skrifað þjer neitt bréf. Gjörði það það, að jeg vildi ekki fara undir
eins svo geyst. Máski pabbi þinn vildi ekki gefa mjer þig og að þú
yrðir að fara eftir ráðum hans í þessu efni, líka ætlaði jeg mjer að
hitta þig og þá beinlínis færa þjer hönd mína og hjarta og ást-
arkoss og staðfesta svo indælis vonardrauminn. Og nú kom sú
stund. 29. júní fór jeg með Boga Benediktssyni á bátnum hans
Péturs norður. Komum við um morguninn um fótaferðatíma.
Var þá sólin búin að gylla haf og land og draga á það sinn töfrandi
rúnastaf sem blikaði allur af ljettum suðrænum anda. Þannig vildi
Ljósguðinn gjöra mjer indæla þá stund sem jeg ætlaði að hitta
mína elskuðu heitmey á og gjöra andann viðkvæmari og lotning-
arfyllri fyrir dásemdarverkum drottins. Vorum við fyrir norðan
eina viku og fimm daga. Og þann 6. júlí sendi sólin árgeisla sína
til að verma og lífga blómin sem þráðu hana með tárperlum næt-
urdaggarinnar og hver maður gat ekki orðið hrifinn af þessari
blíðu og náttúrufegurð?
Einmitt þennan dag hitti jeg þig eina, færði jeg þjer þá hönd
og hjarta mitt af einlægni og sannri ást. En það sama var fyrir mjer
þá og áður. Jeg bjóst við að pabbi þinn væri á móti þessu og sagði
því einu sinni við þig: Hvað heldur þú að hann pabbi þinn segði
ef hann vissi þetta? Þá sagðir þú: Þetta er nú ekki útgert okkar á
Níels Jónsson
Grænhóli
Árneshreppi
Tilhugalíf
á 19. öld