Strandapósturinn - 02.01.2008, Blaðsíða 124

124
Hér verður fjallað um uppeldi og æsku á 20. öld. Ég mun til
dæmis fjalla um muninn á húsakosti, leikjum barna, hvernig
fermingarnar voru og hvað börn þurftu að gera. Ég tók viðtöl við
nokkra aðila úr fjölskyldunni minni til að fræðast um þetta mál
og reyni að bera þau viðtöl saman. Þeir sem ég ræddi við voru föð-
urafi minn, Finnbogi Jóhannsson, föðuramma mín, Sigfríð Lár-
usdóttir, móðir mín, Stefanía Bjarnadóttir og kærastinn minn,
Elvar Logi Gunnarsson.
Börn fyrr og síðar hafa lifað við mismunandi lífskosti. Börn fyrr
á öldum nutu ekki eins mikillar tækni og voru miklu síður of-
vernduð af foreldrum sínum. Börn þurftu að vinna frá unga aldri
til að hjálpa til við fjáröflun fyrir heimilið og þurftu alltaf að taka
þátt í heimilisstörfunum. Ef börn voru óhlýðin var þeim refsað
líkamlega. Ef foreldri leggur hönd á barn sitt nú á dögum getur
barnið kært það. Fullorðna fólkið reyndi að láta börnin verða full-
orðin sem fyrst. Þeim var kennt ungum hvernig vinna skyldi heim-
ilisverkin, hvernig þau ættu að vinna, passa börn og sinna handa-
vinnu, allt til að létta undir á heimilinu.1
1 Símon Jón Jóhannsson og Bryndís Sverrisdóttir: Bernskan, bls. 9.
Sigfríð Lárusdóttir, Reykjaflöt í
Hrunamannahreppi
Bernskan
í gegnum
tíðina
– á Ströndum, í Reykjavík og í
Hrunamannahreppi