Strandapósturinn


Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 132

Strandapósturinn - 02.01.2008, Side 132
132 bifvélaverkstæði og við byggingarvinnu. 18 ára leigði hann sér íbúð á Selfossi. 2006 kláraði hann verknámsbrautina þar og flutt- ist aftur heim.22 Heima hjá honum eru til allskonar raftæki, litasjónvarp, vid- eotæki og seinna dvd-spilari, tölva, margskonar raftæki í eldhúsið, sími og seinna eignaðist hann gsm-síma. Þetta eru miklar framfar- ir frá því fyrr á öldinni. Hvorki Stefanía, Sigfríð né Finnbogi lifðu við öll þessi raftæki og lúxusheit á sínum uppvaxtarárum. Heima hjá honum er aðallega borðað kjöt og einstaka sinnum fiskur. Hann er búinn að eiga skellinöðru, snjósleða, bíla og allskonar tól og tæki. Eingöngu nútíma lífsgæði. Þetta er allt annað en eldra fólk hefur alist upp við. Ekki hafði afi látið sig dreyma um að eign- ast vélsleða til að koma sér í skólann eða amma viljað fá skelli- nöðru til að komast milli bæjarfélaga fyrir vestan.23 Niðurstöður Ég var alveg búin að gera mér grein fyrir mikilli fátækt og kreppu en gleymdi að hugsa út í að það hefðu ekki verið til ískáp- ar og rafmagnseldavélar og ýmis raftæki sem spara okkur vinnu. Hvað þá að það væru ekki baðker eða sturtur í heimahúsum. Eins og við sjáum á þessum viðtölum er mikill munur á aðstæð- um sem viðmælendur mínir hafa alist upp við. Þegar Finnbogi og Sigfríð voru að alast upp voru hvorki ísskápar, þvottavélar, raf- magnseldavélar né nein nútímaleg raftæki inni á heimilum eins og Stefanía og Elvar ólust upp við. Ekki voru til bílar heima hjá Finnboga og þurfti fjölskylda hans að fara allt ríðandi eða fót- gangandi. Ekki var skroppið til Reykjavíkur til að kaupa inn. Sam- félag okkar lifir miklu hraðar en það gerði þá, enginn hefur tíma fyrir neitt slór. Að baða annað fólk og að vera böðuð af öðrum eins og Sigfríð vandist, tíðkast ekki nema hjúkrunarfólk þurfi að hjálpa sjúkling- um að fara í bað og þrífa sig. Fermingarnar voru ekkert ósvipaðar hjá þeim öllum. Gjafirnar voru flottar hjá öllum en eru samt alltaf að verða meiri og dýrari með hverju ári, eins og sést kannski á peningunum, 35 kr, 300 kr, 22–23 Elvar Logi Gunnarsson.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.