Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Síða 36

VAKA 1. árgangur . 1. ársfjórðungur
Leo Tolstoy:
Vegna kærleika
Maður er nefndur Símon. Hann
var skósmiður.Símon var blá-
fátækur. Hann átti hvorki land-
skika né hús til að búa í, en hafð-
ist við í kofagarmi og lifði á iðn
sinni. Vinnulaun hans voru lág
en brauð var í háu verði. Símon
varð því að leggja sig allan fram
til þess að geta séð sér og fjöl-
skyldu sinni farborða. Nálega öllu,
sem hann vann sér inn, varð hann
að verja til kaupa á matvælum.
Þau hjónin áttu aðeins einn sauð-
skinnskufl til þess að verja sig
með gegn vetrarkuldunum. Og
þegar hér var komið sögu, var
kuflinn svo slitinn, að hann var
með öllu ónothæfur. Áður en vet-
urinn gekk í garð, annar veturinn,
sem þau höfðu orðið að vera án
skinnkufls, hafði Símon lagt til
hliðar ofurlítið af peningum til
þess að verja til kaupa á kufli.
Þriggja rúblu seðill var geymdur
í vörzlum konu hans og fimm
rúblur og tuttugu kópeka átti
hann úti standandi hjá viðskipta.
vinum sínum í þorpinu.
Morgun einn bjóst hann að
heiman. Ferðinni var heitið til
þorpsins. Hann ætlaði að kalla
inn skuldir viðskiptamanna sinna
og kaupa skinnkufl. Hann hafði
30
rúblurnar þrjár meðferðis. „Þegar
ég hefði fengið þessar fimm rúbl-
ur, sem ég á hjá bændunum í
þorpinu í viðbót við þessar þrjár,
hlýt ég að eiga fyrir skinnum í
góðan kufl“, hugsaði Símon.
Þegar hann kom til þorpsins og
spurði eftir fyrsta skuldunaut sín-
um, var honum tjáð, að maðurinn
væri ekki heima. Kona bóndans
fullvissaði Símon um, að skuldin
yrði greidd í næstu viku, en eins
og sakir stæðu væri ekki hægt að
greiða hana. — Síðan fór Símon á
fund annars bónda. Þar var sama
sagða sögð: engir peningar til.
Sá bóndi gat aðeins greitt tuttugu
kópeka fyrir viðgerð á skóm, sem
Símon færði honum. Hjá öðrum
skuldunautum sínum fékk Símon
heldur ekki greitt. Þá reyndi hann
að fá keypt skinn í kufl gegn lof-
orði um að greiða þau síðar, en
við það var ekki komandi.
„Peningana á borðið“, sagði
kaupmaðurinn. „Engin skinn fyrr
en peningarnir eru komnir á
borðið. Ég lána ekki grænan
eyri“.
Erindislok Símonar urðu því öll
önnur en hann hafði ætlazt til.
Þegar hann lagði á stað heim-
leiðis síðla dags, hafði hann ekki