Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Síða 48

VAKA 1. árgangur . í. ársfjórðungur
annast um börnin mín.“ Ég tók
ekki sál hennar.“
Og guð svaraði: „Farðu — taktu
sál móðurinnar og tileinkaðu þér
þrennskonar sannindi. Gerðu þér
ljóst, hvað býr í brjósti sérhvers
manns, hvað sérhverjum manni
er hulið, og hver er lífgjafi sér-
hvers manns. Þegar þú hefir
numið þetta, skaltu koma aftur til
himins.“ Ég flaug til jarðar og
tók sál móðurinnar. Börnin misstu
af brjóstum hennar og annað
þeirra •varð undir líkinu með
annan fótinn, sem brotnaði þegar
í stað. Ég lagði á stað með sál
móðurinnar til himna, en var
skammt á veg kominn, þegar
snarpur vindur hindraði mig í að
komast leiðar minnar. Ég hrap-
aði aftur til jarðar, niður á veg-
inn, þar sem þú fannst mig, en
sál konunnar sté upp til himins.“
Símon og Matryóna voru bæði
farin að gráta. Þau grétu af sorg
yfir því að verða að sjá á bak Mi-
chael, en af gleði yfir því að hafa
haft engil drottins í návist sinni
um nálega sex ára skeið. En eng-
iliinn hélt áfram:
„Ég var staddur á alfaravegi
um hávetur og í hinni sárustu
neyð. Ég hafði ekki áður gert mér
ljósar mannlegar þarfir og mann-
legt böl. Nú þjáðist ég mjög af
hungri og kulda og örvænti alger-
lega um minn hag. En þá kom Si-
mon og aumkaðist yfir mig. í
fyrstu fór hann framhjá mér og
42
ég vænti einskis af honum. En svo
kom hann til baka. Þegar hann
gekk framhjá mér, fannst mér
andlit hans bera vott dauðans,
en þegar hann sneri aftur, virtist
mér það bera í sér einkenni lífs-
ins. Ég fann, að guð var í honum.
Hann klæddi mig í sín eigin föt
og fór með mig heim á heimili sitt.
Kona hans tók okkur illa, mjög
illa. Mér fannst kaldan anda
dauðans leggja af hverju hennar
orði. Hún vildi hrekja mig út í
kuldann og myrkrið fyrir utan,
og ég var sannfærður um, að ef
hún gerði það, myndi hennar
eigin lífi vera lokið. En svo minnti
Símon hana á guð, og framkoma
hennar gerbreyttist í einu vet-
fangi. Hún gaf mér að eta. Andi
dauðans var vikinn úr návist
hennar og ég fann, að guð var
einnig í henni.
Þá minntist ég fyrsta boðorðs-
ins, sem guð lagði mér á hjarta:
Gerðu þér ljóst, hvað býr í brjósti
sérhvers manns. Og samstundis
varð mér ljóst, að í brjósti sér-
hvers manns býr kœrleikur. En
ég hafði ekki enn uppfyllt öll
boð drottins. Ennþá var mér ekki
ljóst, hvað hérhverjum manni er
hulið eða hver er lifgjafi sérhvers
manns.
Að löngum tíma liðnum, kom
hingað ríkur maður og skipaði
okkur að smíða handa sér skó.
Ég virti hann fyrir mér, og þegar
ég var að því, kom ég allt í einu