Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Qupperneq 73

1. árgatigur . 1. ársfjórðutigur V A_ lí A
hálfri öld síðan, að það má kalla
fullkomna byltingu í líkams-
mennt þjóðarinnar. Endurreisn
glímunnar ætti því að vera vel
viðráðanlegt verkefni fyrir æsku
nútímans og forvígismenn þjóð-
arinnar í íþrótta- og menningar-
málum.
Nú eigum við marga Bessastaði
um land allt, þar sem hraustir
æskumenn dvelja í stórum hópum
vetrarlangt við nám. Þessir nýju
Bessastaðamenn eiga að taka
þjóðaríþróttina undir sína vernd,
og gefa henni heimili eins og hún
átti í Skálholti, að Hólum og að
Bessastöðum á blómaskeiði sínu.
Héraðsskólarnir eru ákjósan-
legir staðir fyrir endurvakningu
glímunnar. íþróttakennarar skól-
anna ættu að beita sér fyrir því,
að glíma sé stunduð í skólunum
almennt, og ásamt skólastjórun-
um ættu þeir að sjá um það, að
allir nemendur, sem heilsunnar
vegna geta glímt, stundi glímu
jafnhliða leikfimisnámi.
Ef til vill verður erfitt fyrst í
stað að fá menn til þess að kenna
glímu, en þá ætti að gera það að
skilyrði fyrir íþróttakennarastöðu
við skólana, að kennarinn gæti
kennt glímu jafnhliða sundi og
leikfimi. Byrjunin verður erfiðust
þarna, eins og svo víða annars
staðar, en þegar búið er að kenna
glímuna einn vetur í skólunum,
geta þeir, sem næsta vetur eru í
eldri deild, kennt nýliðunum að
afarmiklu leyti. Og ég er sann-
fæður um það, að innan skólanna
myndi koma mikill áhugi og
keppni um að vera beztur í þess-
ari íþrótt, ekki síður en öðrum.
Til þess svo að örfa nemendurna
til ástundunar, mætti láta fara
fram árlega skólakeppni í glímu,
bæði innanskóla og milli ein-
stakra skóla, þar sem bæði væri
hægt að hafa flokkaglímu —
bændaglímu — eða að hver skóli
sendi nokkra fulltrúa, sem glímdu
síðan allir við einn og einn við
alla og yrði sá „skólakóngur" sem
sigur bæri af hólmi. Með skóla—
fólkinu bærist svo þessi forn-
fræga íþrótt út um byggðir lands-
ins, eftir að æskan í skólunum
hefir blásið í hana nýjum lífsanda
og sniðið henni nýjan stakk í
samræmi við eðli hennar.
En sagan er enn ekki nema
hálfsögð. Það þýðir ekkert að
kenna glímuna eftir þeim reglum,
sem nú gilda. Það verður að
breyta þeim í sama horf og á þeim
tímum, er glíman var lifandi í-
þrótt. Krafa allra þeirra, sem
vilja láta þennan forna þjóðararf
geymast en ekki glatast, er: Burt
með handvörnina! Það er fyrsta
skilyrðið til þess að íslenzk glíma
nái aftur sínum fyrri þroska og
glæsileik. Um þetta eru margir
samdóma og það er áreiðanlega
rétt.
Það er allt annað en sómi fyrir
íslendinga, að hafa ekki verið
67