Borgfirðingabók - 01.12.2005, Blaðsíða 30

28
Borgfirðingabók 2005
Norðtungu eina krónu og 25 aura. Ekki var gerður greinarmunur á
mat heimilisfólks og gesta. Allir fengu sama mat. Hvítdúkuð lang-
borð voru með tauservéttum. Gestum var þjónað til borðs og komið
að vinstri hlið og gestir látnir taka sér, en fötin aldrei sett á borðið.
Meðan stúlkurnar uppvörtuðu máttu þær aldrei tala saman. Leirtau
var geymt í homskáp þar sem línið fékk að vera neðst.
Vinnufólk notaði samtíning af leirtaui. En heimilisfólk borðaði
þegar það mesta var búið. Eftir matinn þurfti að hita allt vatn fyrir
uppþvottinn, en leirtauið var þvegið í þvottabala. Herbergin vom
tveggja manna. Þar voru þvottaskálar og emileraðar vatnskönnur og
karöflur með vatni settar á borðin í herbergjunum. Skolpfötur, en ekki
koppar, vom á herbergjunum svo að fólk þyrfti ekki að hlaupa niður
til að gera stykki sín. Með þær þurfti minn ágæti heimildarmaður að
hlaupa út í læk á morgnana og það gat verið fremur óþrifalegt verk.
Olíulampar voru settir á herbergin þegar dimma tók á kvöldin. Sérstök
rúmföt vom notuð en ekki var til skiptanna. Var því þvegið fimm daga
vikunnar. Var þvotturinn þveginn úti í læk, og var sérstakur kofi við
lækinn þar sem var þvottapottur og þvotturinn soðinn þar. Allt þurfti
að þurrka úti á snúru. Meðan á þessu öllu stóð bjó heimilisfólkið
sjálft í litlu húsi við hliðina á fjósinu og eldaði þar. Stúlkurnar sem
unnu við hótelið máttu ekki skemmta sér með gestum, og þótti þeim
þetta góður skóli. Þær voru þrjár, borðstofustúlka, herbergisþema og
eldhússtúlka og voru í vinnu hjá ráðskonunni. Borðstofustúlkan sá
um að skrifa reikninga fyrir mat og gistingu, og vom drykkjupening-
ar hennar einu laun, og fékk hún því ekki mikið kaup. Mjög fátt
fólk kom á eigin bíl. Áætlunarferðir voru frá Borgamesi í sambandi
við komu flóabátsins, en einnig tvisvar í viku úr Reykjavík frá Bif-
reiðastöðinni Heklu.28 Gestir komu gjama með rútu einu sinni í viku
á föstudögum. Sumarfrí fólks á þessum tíma vom stutt, oftast vika til
hálfur mánuður. Gestir fóru á böll í Hreðavatnsskála, og eins var fólk
öllum stundum úti að ganga eða úti á vatni eða við það.
Sumarið 1940 var svo húsið leigt nokkrum ljölskyldum úr
Reykjavík vegna þeirra aðstæðna sem þar höfðu skapast af völdum
stríðsins.29