Borgfirðingabók - 01.12.2005, Qupperneq 165

Borgfirðingabók 2005
163
Afreksfólk á landsmóti: Sigurður Guðmundsson sundmaður, Gauti Jóhannes-
son hlaupari og Hallbera Eiríksdóttir kringlukastari.
Ljósm. Guðmundur Sigurðsson.
fyrir Kvennalistanum, að önnur öfl hafi tekið við kyndlinum og því
sé best að draga sig í hlé.
Svona vangaveltum má svara á tvennan hátt. I fyrsta lagi má
benda á að innan ungmennahreyfingarinnar er þróttmikið starf um
allt land. Ekki einungis íþróttastarf, heldur leikstarf, námskeiðahald,
útivistarstarf og jafnvel skógræktar- eða landgræðslustarf. Það er því
ekki beinlínis hægt að segja að hreyfingin sé komin á grafarbakkann
og meðan starfið er öflugt og jákvætt fyrir samfélagið þá þarf ekki að
velta tilverurétti samtakanna fyrir sér.
í öðru lagi - og enn frekar - er mikilvægt að hafa hugfast hver
hin upphaflegu markmið ungmennafélaganna voru. Þau voru ekki að
stunda íþróttir, stofna skóla eða planta trjám. Þessi verk og ljöldamörg
önnur voru ekki markmið heldur leiðir. Leiðir til að ná hinum háleitu
markmiðum að reyna að „ . . . vekja löngun hjá æskulýðnum . . . til
þess að starfa fyrir sjálfa sig, land og þjóð.“ Og þetta eru markmið
sem enn eiga erindi við íslenska æsku.
Það kann að hljóma öfúgsnúið að nauðsynlegt sé að fá unga fólkið
í dag til að gera meira fyrir sjálft sig. Nú sem áður finnst fullorðnum