Borgfirðingabók - 01.12.2005, Qupperneq 113

Borgfirðingabók 2005
111
HANSÍNA B. EINARSDÓTTIR
Brúðarkotið
Ég hef ávallt haft mikinn áhuga á fatnaði og
útliti og þess vegna haft gaman af því að fara í svokallaða „sporttúra“
með vinkonum mínum. Það hljómar svo „heilbrigt“, en þýðir í raun
að á vel völdum, fögrum dögum förum við í heimsóknir í gallerí, á
kaffihús og í verslanir. Við mátum, hlæjum og skemmtum okkur. Við
eigum margar góða kunningja í viðskiptalífinu, og það er vel tekið á
móti okkur. Eftir að ég flutti hingað í Hvalljörðinn árið 2001 fer ég
með vinkonur mínar í „sporttúra" á Vesturlandið. Við heimsækjum
Borgarnes, Akranes og nærsveitir, hittum gott fólk og auðvitað dett-
um við niður á eitthvað fallegt, skemmtilegt, bráðnauðsynlegt eða
eitthvað sem er algjör óþarfi, en maður freistast samt og finnur ein-
hverja ástæðu til þess að kaupa það sem maður hefur fallið fyrir .
Þannig var það einn fagran sumardag að við fórum í skemmtilega
verslun í Borgamesi hjá afar yndislegri konu. Eftir að hafa mátað,
brosað, sagt stuttar fréttir og fengið fréttir, keypti ég nokkur plögg
sem fóru mér vel. Þegar kom að því að greiða rek ég augun í afar
fallegan bol eða kot, mög fínlegt, með gylltum þunnum böndum yfir
axlir og fallegan útsaum niður eftir brjóstunum. Þetta kot var aðeins
til í stærð 36, en ég sjálf nota svona venjulega 46 - 48 í stærð. En
lét nú bara slag standa og keypti kotið. Hvað ég var að hugsa veit ég
ekki, en það var alveg víst að þótt ég minnkaði verulega myndi ég
aldrei hafa beinabyggingu í neitt minna en stærð 42. í raun var engin
glóra í þessum kaupum, en kotið varð ég að fá.