Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Síða 33

lenzkum skáldskap og sérkennum hans frá byrjun.
Hann hefir snúiö á þýzku fjölda af kvæðum íslenzk-
um, sumpart heilum, sumpart nokkrum hluta peirra
til þess að gefa sýnishorn einstakra skáldskaparteg-
unda. Hann segir frá Völuspá, Hávamálum og fyrri
Guðrúnarkviðu, heíir snúið Sólarljóðum á þýzku,
ýmsum erindum úr »Glælognskviðu« Pórarins lof-
tungu, »Geisla« Einars Skúlasonar, »Lilju« Asgríms,
Skíðarlmu, »Ljómum« Jóns Arasonar og útfararsálmi
Hallgríms Péturssonar; er t. erindið þannig:
Wie eine Friihlingsblume
aufspriesst aus dunklem Grund,
gezeugt am reinen Lichte,
in des Tages Morgenstund’,
in einum Nu ergriffen,
sinkt zu der Erde Schoss,
mit welkem Kelch und Bláttern:
so ist des Menschen Los.
Hann þýðir á þýzku hestakaupvísur Stefáns Ólafs-
sonar, kvæði Árna Böðvarssonar »Skipafregn«, »Eld-
gamla ísafold« eftir Bjarna, kvæði Jónasar »ísland,
farsælda frón« og ýmis önnur, en athugasemdir hans
um islenzkan skáldskap eru víða mjög skarplegar,
enda var lærdómur hans mikill og hann þekkti bók-
menntir annarra germanskra þjóða betur en flestir
samtíðarmenn hans og átti því auðvelt um samanburð.
Bók Baumgartners þykir hin bezta og er enn lesin
af fjölda manna, enda hefir hann i þriðju útgáfu bætt
við ýmsu, lýst atvinnuvegum íslendinga um síðustu
aldamót, stjórnmálabaráttu og menntamálum. Er all-
einkennilegt að sjá i þessari siðustu útgáfu fjárlög
Alþingis fyrir 1902 og ’03 þýdd orði til orðs.
Ymsar af náttúrulýsingum liaumgartners eru skáld-
legar og fagrar, enda var hann vafalaust einn af
snjöllustu rithöfundum á þýzka tungu á sinum
tíma. Hann hafði farið mjög víða um lönd áður en
hann kom til íslands og tveim árum áður hafði hann
(29)