Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Page 95
girnzt aö njóta guðshjálpar,
en góð viðbót í stjóranum var.
Illugastaðir á Vatnsnesi voru ein af Pingeyra-
klaustursjörðum. Viðidalstungukirkja eignaði sér
reka par og á fleiri jörðum á nesinu. Eigandi Víði-
dalstungueignar var pá Jón Thorarensen í Víðidals-
tungu. Páll Vídalín, sonur hans, sá um innheimtu
eignarinnar, pegar faðir hans eltist. Póttu peir feðg-
ar harðdrægir í fjárheimtum og tortryggðu ábúendur
jarðanna. Varð af pessu kali milli landsetanna og
peirra feðga. Um 1855 urðu umboðsmannaskipti í
Pingeyraklaustursumboði. Fréttist, að Páll Vídalín
sækti um umboðið. Pá kvað Guðmundur:
Ekki miðar okkur til hylli,
ef umboðið fær hann Vídal minn.
Eg legg pakkarorð pess á milli,
pað fengi sjálfur djöfullinn,
pví allt af reyndist hann einhvern við
eitthvað raunskárri’ en hitt vítið.
í Ásbjarnarnesi bjó bóndi, er Sigurður hét. Hann
pótti afar heimskur. Guðmundur kvað, og er hér
birt brot:
1. Pegar goðin hófu hrein
heim á fyrri tíðum,
afgangs hjá peim asnabein
eftir varð af smiðum.
2. Beinið mátti ekki i
óskapnaði liggja,
maunslikama pá úr pvi
peir upp náðu byggja.
3. Beinstrákurinn vitlaus var,
vantaði manndómsprýði;
sálir allar uppgengnar,
allt var i naumasmiði.
4. Gerðu sér pá hægt um hönd
himinbúar klóku,
(91)