Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Qupperneq 98

Myndi pað hafa bætt nokkuru við raunir þeirra. Pá
bauðst Guðmundur til að höggva pau, til pess að
spara þeim utanferðina, og taldi sig með pví höggva
lítið skarð í ógoldna skuld Natans. (Eftir sögn Sól-
rúnar, móður minnar, en hún hafði pað eftir Árna
Sigurðssyni, föður sínum, en honum sagði Guð-
mundur sjálfur).
Eitt sinn fekk Guðmundur ígerð í þumalfingur og
gat ekki læknað hana. Spilltist fingurinn, par til er
komið var drep í hann. Var hann þá eitt sinn stadd-
ur úti í Víkum að saga rekavið. Kom par til hans
nágranni hans, Árni Sigurðsson. Sýndi Guðmundur
honum fingurinn og sagði, að ekki mætti svo búið
standa. Tók hann pá beitta hefiltönn og hamar, er
hann hafði par og fekk Arna, mótaði svo til á fingr-
inum og bað hann taka hann par sundur. Aftók
Árni pað með öllu. Tók pá Guðmundur hefiltönnina
og bar á fingurinn, par sem skildi taka hann sundur,
og skipaði Árna að slá á hana. Fylgdi sú alvara for-
sögn Guðmundar, að Arni mælti ekki i móti, en sló
á hefiltönnina, svo að af tók fingurinn. Græddi Guð-
mundur síðan fyrir stúfinn. (Eftir sögn Sólrúnar,
móður minnar, sem var dóttir Arna).
Guðmundur fann fyrstur manna á Vatnsnesi lag á
að geyma æðaregg í purri ösku, án pess að pau
skemmdust. Geymdi hann ætíð nokkuð af eggjum
þannig til jóla. Skipti hann peim pá milli sín og ná-
granna sinna; hafði hann af pessu hið mesta yndi.
(Eftir sögn Auðbjargar á Illugastöðum, sem er dótt-
urdóttir Guðmundar og man hann nokkuð, pví að
hún var orðin 6 ára, er hann dó).
Síra Ogmundur Sigurðsson á Tjörn var vinur Guð-
mundar og sóknarprestur. Orktust peir oft á í gamni,
og bar þá við, að harðnaði ræðan nokkuð. Eitt sinn
pótti Guðmundi hann ágengur. við nágranna sinn,
bóndann á Gnýstöðum, sem margir kölluðu pá Ný-
(94)