Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Side 114

Sögukennarinn: »Parna sér maður! Svona smámuni
festið pið i minni, en sögu nennið þið ekki að læra!«
Fúsi á Hálsi var kominn í »herinn«, farinn að halda
bænasamkomur og leika á gítar. Meðan Fúsi er að
spila, áður en hann fer að predika, kemur inn Hans
gamli á Hamri, gamall kunningi Fúsa, og hafði aldrei
fyrr komið »á herinn«. Pegar söngurinn var úti, segir
Hans: »Er sem mér sýnist, að þetta sé Fúsi frá Hálsi?«
Fúsi: »Jú, svo er«.
Hans: »Pú ert þá farinn að leika á hljóðfæri, heyri eg«.
Fúsi (anzar ekki).
Hans: »Er það nokkur lífsbjargarvegur að vera að
spangóla svona á hljóðfæri?«
Fúsi (anzar ekki).
Hans: »Pú ert líklega bara að skemmta unga fólkinu«.
Fúsi (anzar ekki).
Hans: »En eg skal segja þér það, Fúsi, að þér er
miklu nær að fara heim til þín, lifa þar í siðprýði
og lesa í sálmabókinni — og halla þér að hreinum
kristilegum lærdómi — og vinna, eins og við hinir —
og svei mér þé, ef þú skalt þá ekki erfa guðsríki og
verða hólpinn alveg eins og eg!«
Á stríðsárunum mætir beiningamaður einum gróða-
manninum og biður hann um peninga.
Gróðamaðurinn: »Peninga? Sögðuð þér peninga,
hvort eg hefði peninga? Peningar eru það eina, sem
hver garmur hefir nú á tímum«.
Drengur (kemur hlaupandi lafmóður til hrepp-
stjórans): »Eg átti að segja hreppstjóranum að flýta
sér niður til hans Péturs Péturssonar; hann hefir
hengt sig«.
Hreppsljórinn: »Hvað segirðu, drengur — þið hafið
þó víst skorið hann niður?«
(110)