Rökkur - 01.12.1932, Blaðsíða 136

211
R Ö K K U R
menn á skipiö og keypt sitthvaö,
sem þurfti til þess að ferðbúa skip-
ið. Dantés setti Jacopo að eins eitt
skilyrði, þ. e. að hann sigldi skip-
inu þegar í stað, er hann væri ferð-
búinn, til Marseille, og spyrðist þar
fyrir um gamlan mann, Louis Dantés
að nafni, sem átt hafði heima i Al-
lées de Meillan, en einnig átti hann
að leita fregna af ungri katalonskri
stúlku, sem Mercédes hét, og átt
hafði heima í þorpi Kataloníu-
manna.
Eins og geta má nærri, veittist Ja-
copo erfitt að átta sig á þessu. Dan-
tés sagði honum, að hann hefði tekið
það í sig í kenjakasti, að gerast sjó-
maður og í blóra við ættingja sína,
sem eigi vildu leggja honum til eins
mikið fé og hann þóttist þurfa að
hafa handa milli. Hinsvegar hefði
hann fengið tilkynningu um það, er
hann kom til Leghorn, að sér hefði
hlotnast mikill arfur. Föðurbróðir
hans, sem látinn var, hafði arfleitt
hann að öllum eigum sínum. Þekk-
ing og framkoma Dantésar hafði þeg-
ar við fyrstu kynni leitt í ljós fyrir
Jacopo yfirburði hans. Efaðist hann
því elcki um, að Dantés væri af tign-
um ættum, og að hann hefði satt
að mæla.
Ráðningartímabil Dantésar á „La
Jeune Amélie“ var nú útrunnið og
tilkvnti hann skipstjóranum, að
hann hefði ekki í hyggju að verða
áfram á skipinu. Skipstjórinn reyndi
með ýmsum fortölum að fá Dantés
til þess að vera kyrran á skipinu,
en er hann heyrði söguna um arf-
inn, sá hann að tilgangslaust mundi
að halda þvi áfram.
Árla næsta morguns dró Jacopo
upp segl á skútu sinni og lagði a£
stað áleiðis til Marseille. Lagði Dan-
tés svo fyrir, að þeir skyldu hittast
aftur á Monte Christo.
Þegar skip Jacopo var komið út
úr höfninni, fór Dantés út á „La
Jeune Amélie“ til þess að kveðja
félaga sina. Kvaddi hann hvern og
einn með góðum gjöfum og þökkuðu
þeir honum allir vel, og óskuðu hon-
um allra heilla. Skipstjóranum hét
hann að skrifa, er hann hefði ráðið
með sér hvaða ákvarðanir hann tæki
um framtíðarstörf.
Þegar nú Dantés hafði kvatt fé-
laga sína, fór hann sem leið liggur
til Geniia. Er hann kom þangað, var
verið að reyna nýsmiðaða, litla
snekkju, sem sniíðuð hafði verið að
beiðni Englendings nokkurs, er
haft hafði fregnir af því, að skipa-
smiðir í Genúa væri öllum fremri
í sinni grein í Miðjarðarhafslöndum.
Lék honum hugur á að eignast lysti-
snekkju, er bæri verklegri kunnáttu
þeirra vitni. Hafði svo um samist,
að hann greiddi 40.000 lifrur fyrir
snekkjuna. Dantés leist vel á skipið
og bauð skipasmiðnum 60.000 lífrur
fyrir hana, að því tilskildu, að
snekkjan væri sér afhent tafarlaust.
Englendingurinn var um þessar
mundir á ferðalagi í Sviss, og var
hans eigi von þaðan fyrr en að
þremur vikum eða mánuði liðnum.
Bjóst skipasmiðurinn við að geta
lokið smíði annarar snekkju, áður
en Englendingurinn kæmi aftur, og
ákvað því að gera kaup við Dantés.
Fóru þeir nú, Dantés og eigandi
snekkjunnar, til hiiss Gyðings nokk-
urs. En er þangað kom, fóru þeir
Gyðingurinn og Dantés, inn í bak-
herbergi nokkurt. Þegar þeir komu
aftur inn til eiganda snekkjunnar,
afhenti Gyðingurinn honum 60.000
lífrur. Skipasmiðurinn bauðst nú til