Tímarit lögfræðinga - 01.04.2012, Blaðsíða 14


og var hann lögfestur hér á landi með lögum nr. 7/2011. Rómarsamn­
ingurinn var talinn eðlilegt framhald af Brusselsamningnum.13
Rómarsamningurinn byggir að nokkru leyti á stofnsáttmála Evr­
ópubandalags Evrópu, Rómarsáttmálanum, sbr. 220. gr. hans, þótt
þar sé ekki að finna beina tilvísun til stofnsáttmálans.
Tilgangur Rómarsamningsins var að festa í sessi samræmdar
reglur um lagaskil á sviði samningaréttar. Þá hefur verið bent á að
tilgangur samningsins sé að minnka lagalega óvissu á þessu réttar­
sviði og gera það auðveldara að meta hvaða lögum skuli beita í
þeim tilvikum sem reynir á alþjóðlegan einkamálarétt.14
Við túlkun Rómarsamningsins er rétt að líta m.a. til 18. gr. hans,
þar sem fram kemur að við túlkun hans skuli litið til alþjóðlegs eðl­
is samningsins og þess vilja að í samningnum felist samræmdar
reglur á sviði lagaskilaréttar innan Evrópusambandsins. Með Róm­
arsamningnum var lögð fram skýrsla, nokkurs konar greinargerð
með samningnum, sem nefnd hefur verið „Guilardo og Legardo
skýrslan“ eftir höfundum hennar.15 Hefur því verið haldið fram að
sú skýrsla hljóti að vega þungt við skýringu sáttmálans og laga nr.
43/2000.16 Hafa verður þó í huga að Rómarsamningurinn er afurð
samvinnu Evrópuríkja sem byggja á ólíkum réttarkerfum. Þannig
virðist að nokkru leyti byggt á enskum lagareglum sem kunna að
hafa takmarkaða þýðingu við túlkun samningsins og laga nr.
43/2000.
Eins og rakið verður hér á eftir byggja lög nr. 43/2000 um laga­
skil á sviði samningaréttar að mestu leyti á Rómarsamningnum. Nú
hefur Rómarsamningurinn frá 1980 verið leystur af hólmi með setn­
ingu Rómarreglugerðarinnar sem tók gildi hjá aðildarríkjum Evr­
ópusambandsins 20. júní 2008 og gildir um samninga sem gerðir
eru eftir 17. desember 2009.17 Ísland hefur ekki tekið reglugerðina
upp í sinn landsrétt og hún er ekki hluti af EES­samningnum. Þar af
leiðir að Ísland er ekki bundið af reglugerðinni. Hér á eftir verður
fjallað almennt um Rómarreglugerðina þar sem litið verður til meg­
inreglna og undantekninga frá þeim. Þar verður greint frá þeim
breytingum á regluverki lagaskilareglna innan Evrópusambands­
ins sem Rómarreglugerðin hefur í för með sér.
13 Alþt. 1999­2000, A­deild, bls. 691. Sjá einnig Peter North og J.J. Fawcett: Chesire and
North‘s Private International Law, bls. 536.
14 Mario Giuliano og Paul Legardo: „Report on the convention on the law applicable to
contractual obligations“. Journal of the European Communities 1980, bls. 4­5.
15 Mario Giuliano og Paul Legardo: „Report on the convention on the law applicable to
contractual obligations“.
16 Eyvindur G. Gunnarsson: „Lagaskil á sviði samningaréttar“, bls. 140.
17 Reglugerð 593/2008. OJ 2008, L 177, bls. 6.