Skýrslur um I. Landsfund Íhaldsflokksins og Sjálfstæðisflokksins og II.-VI. Landsfund Sjálfstæðisflokksins 1931, 1932, 1933, 1934, 1936 - 15.04.1929, Síða 28

2. Kröfum á önnur lönd eða erlendum innstæðum.
Skuldir og kröfur milli innlendra manna og
stofnana koma ekki til greina, þar gengur hvað upp á
móti öðru, krafa á móti skuld, innstæða móti útláni.
Aftur á móti koma skuldir við útlönd til frádráttar, ef
gjöra á upp hreina eign þjóðfélagsins.
Framleiðsla og viðskipti.
Á frumstigi mannlegra lifnaðarhátta dregur hver
fjölskylda fram lífið á eigin aflaföngum. Sú tilvera hefir
ávallt verið afskaplega fátækleg. Á þennan hátt væri
óhugsandi að fullnægja þeim fjölbreyttu neyzluþörfum,
sem nútímalifnaðarháttum eru samfara.
Efnahagslegar framfarir og aukin vellíðan byrjaði
þá fyrst, er menn hættu að framleiða hver handa sjálfum
sér eingöngu, en fóru að framleiða hver handa öðrum.
Nú á tímum er það svo, að hver einstaklingur stundar
einungis framleiðslu einnar vörutegundar eða mjög fárra.
Nauðsynjar sínar útvegar hann sér svo fyrir andvirði
framleiðslu sinnar, en það getur hann þó aðeins, að
kaupandi eða neytandi finnist að þeirri framleiðslu hans.
Frumskilyrðin fyrir efnalegri velgengni hvers einstaklings
eru því nú á dögum tvö: Hið fyrra, að honum takist að
framleiða eitthvað eða hafa eitthvað á boðstólum, sem
hann ekki þarf beinlínis að eyða eða nota sjálfur. Hið
síðara, að framleiðslan sé þess eðlis, að kaupendur eða
neytendur finnist, sem sækjast eftir henni og vilja gefa
fyrir hana sem hæst verð.
Þetta lögmál nær nú miklu lengra en til þess, sem
í daglegu tali er nefnt framleiðsla, þ.e. sá verknaður að
gjöra nothæfa hluti úr ónothæfum náttúrugæðum eða að
gjöra fullkomnari og betur nothæfa vöru úr hálfunnum
26