Skýrslur um I. Landsfund Íhaldsflokksins og Sjálfstæðisflokksins og II.-VI. Landsfund Sjálfstæðisflokksins 1931, 1932, 1933, 1934, 1936 - 15.04.1929, Qupperneq 55

viðurkennir þessi vísindagrein það líka, að
verkamennirnir verði að gæta sinna hagsmuna um
ákvörðun kaupgjaldsins og hafa til þess friðsamleg
samtök sín í milli, ef þörf gjörist. En alveg jafnréttmætt
og nauðsynlegt er það, að formenn gæti hagsmuna
fyrirtækjanna, einnig gagnvart kaupkröfum, og haldi
uppi samtökum sín í milli í því skyni, ef þörf gjörist. En
það er þjóðarógæfa, ef þessi togstreita leiðir til stöðvunar
á sjálfri efnahagsstarfseminni.
Bæði hér á landi og annars staðar hefir
kaupdeilum fylgt of mikil óvild og jafnvel hatur milli
stétta, enda blásið óspart að þeim eldi af sumum þeim
mönnum, sem vilja reyna að nota æstar tilfinningar
fjölmennrar stéttar til hagsmuna fyrir sig sjálfa. Eitt af
ráðunum til þess að forðast slíkan kala hygg ég vera það,
að sem fiestir reyni að skilja alla málavexti. Það er hollt
fyrir atvinnurekendurna að skilja það, að þegar
verkamenn fara fram á kauphækkun, þá koma þeir fram
sem fyrirsvarar mjög svo mikilverðra hagsmuna í
þjóðfélaginu, því að æskilegt er, að allir fái hið hæsta
kaup, sem samrýmanlegt er við forsvaranlega gæzlu
annarra hagsmuna. Hins vegar er nauðsynlegt, að
verkamenn og starfsmenn hafi sem beztan skilning á því,
hve óhjákvæmileg nauðsyn það er, að ekki sé meiru
úthlutað í kaupgjald af afrakstri fyrirtækjanna en svo, að
þau hafi nægilegan afgang til umbóta og aukningar á
atvinnutækjum og öðrum stofnfjármunum og beri auk
þess eigendum sínum það mikinn arð, að tjármagn haldi
áfram að leita í fyrirtækin til ávöxtunar. Og það er
nauðsynlegt að skilja það, að umbætur á stofnfjármunum
og vinnubrögðum hljóta eftir eðli sínu að koma á undan
kauphækkun. Bændurnir verða að slétta túnin, stækka
þau og taka siáttuvélina í staðinn fyrir orfið, áður en
53