Heilbrigt líf - 01.12.1963, Qupperneq 68

Síðan hafa mikil vötn runnið til sjávar. Öflugir menn-
ingarstraumar hafa valdið róttækri byltingu, á flestum
sviðum þjóðlífsins. En liöfum við þá „gengið til góðs
götuna fram eftir veg?“ Þessari spurningu má tvímæla-
laust svara játandi, þótt ekki verði því neitað, að menn-
ing og framfarir hafa sínar skuggahliðar. Hugur barns-
ins snýst nú ekki eins um hesta, kýr og kindur og áður
fyrr. Það leikur sér ekki Iengur að leggjum og skeljum,
heldur að híla- og flugvélalíkönum. Og nú bruna ungl-
ingar innan við tvítugt í gljáandi hifreiðum um þjóð-
vegi landsins, eða æfa sig í svifflugi.
Ilöfuðstaður okkar er ekki lengur lágkúrulegur hær,
heldur ört vaxandi horg mðð skýrum stórborgardrátt-
um, þar sem eggsléttar breiðgötur lej'sa smám saman
af hólmi rykuga malarvegi. Holtin eru horfin; þar hafa
risið hús og dýrar hallir, og fjaran hefur vikið fyrir
miklum hafnarmannvirkjum. En við útþenslu og vöxt
borgarinnar hefur náttúran fjarlægst, og horgarharnið
elst nú ekki upp í snertingu við hana, eins og fyrrum.
Róttæk hreyting hefur átt sér stað í lifnaðarháttum
okkar. Hesturinn og vagninn eru horfnir af götum borg-
arinnar, en í staðinn eru koniin vélknúin farartæki af
ýmsum gerðum. Og Reykjavik er nú eflaust orðin ein
hin mesta bílaborg' í heimi, miðað við höfðatölu. Rörnin
alast nú upp í anda tækninnar, innan um alla bíla-
mergðina. En hjá þvi hefur ekki farið, að sum þeirra
hafi orðið líkamlega örkumla eða orðið fyrir fjörtjóni
af völdum hinna vélknúnu ferlikja. Framfarirnar kosta
fórnir. En J)að veldur hverjum góðum manni sárri
hryggð Jiegar saklaust harn verður fórn tæknilegra fram-
fara.
Um það skal samt ekki rætt hér, hve mörg hörn hafa
slasast eða látið lifið i umferðinni frá J^ví að bíllinn tók
við hlutverki „þarfasta þjónsins“. En hversu mörg sem
þau kunna að vera og hvernig sem slysin hafa atvikast,
66
Heilbrigt líf