Úrval - 01.04.1944, Qupperneq 86

Æfintýri lceknisins.
Úr „Coronet“,
eftir Bennet Cerf.
TUTTUGU kílómetra frá Balti-
more, á þjóðveginum til New
York, eru krossgötur.
Þarna er umferð afar mikil og eru
því þessi vegamót mjög hættuleg;
hefir oft komið til tals að grafa
þarna undirgöng fyrir annan veginn
en ekkert orðið úr framkvæmdum.
Það var eina laugardagsnótt, að
Eckersall læknir var einn sins liðs í
bíl sínum á leiðinni heim af dans-
leik. Er hann kom að þessum kross-
götum, hægði hann ferðina. Sér til
mikillar undrunar sér hann þá, hvar
ung' og fögur stúlka í fisléttum sam-
kvæmiskjól stendur við veginn og
gefur merki um, að hún vilji fá far.
Hann hemlaði í skyndi og benti
henni að setjast í aftursætið: „Það
er fullt af golfkylfum i framsætinu
hjá mér,“ sagði hann við hana til
skýringar.
„Hvérnig í ósköpunum stendur á
því, að ung og fögur stúlka eins og
þi'i, er hér alein á ferli um þetta
leyti nætur, er það ekki nokkuð
áhættusamt?"
„Það er of löng saga til að segja
hér,“ svaraði stúlkan. Rödd hennar
var fögur en dálítið hvell -— svipuð
hljómi af sleðabjöllum.
„Viljið þér vera svo vænn að fara
með mig heim til mín, þar skal ég
segja yður alia söguna. Ég á heima
á ...."
Læknirinn rumdi og hélt af stað.
Hann ók i skyndi þangað sem stúlk-
an hafði sagt til um, nam staðar fyrir
framan hús með hlerum fyrir glugg-
um og sagði: „Þá erum við komin.“
Svo snéri hann sér við í sætinu. En
aftursætið var autt — það sat þar
enginn.
„Hver fjandinn," tautaði læknir-
inn. Það var óhugsanlegt, að stúlkan
hefði dottið út úr bílnum og það var
engu trúlegra, að hún gæti horfið
svona gjörsamlega. Hann gekk upp
að húsinu og hringdi dyrabjöllunni í
ákafa. Hann hafði aldrei á ævinni
verið svona ruglaður.
Eftir langa bið opnaðist hurðin.
Gráhærður, þreytulegur maður rýndi
á hann.
„Ég veit ekki, hvernig ég á að
segja yður frá þeim furðulega at-
burði, sem fyrir mig hefir komið,“
sagði læknirinn. „Fyrir stundarkorni
kom ung stúlka uppí bílinn minn og
gaf mér þetta heimilisfang. Eg ók
með hana hingað, en —.“
„Já, já ég veit það,“ svaraði mað-
urinn þreytulega, „þessi sami atburð-
ur hefir komið fyrir á mörgum laug-
ardagsnóttum undanfarinn mánuð.
Þessi unga stúlka, herra minn, var
dóttir mín. Hún beið bana í bílslysi
fyrir 2 árum á þessum sömu kross-
götum, þar sem þér sáuð hana og
tókuð haha upp í bílinn .... “