Úrval - 01.08.1945, Side 11

Úrval - 01.08.1945, Side 11
GUÐ OG FAÐIR MINN 9 mín hefði gott af að gera sér það ljóst. Hann bar fram mörg rök máli sínu til stuðnings, en að lokurn tókst samt móður minni að sannfæra hann um, að það væri fyrir neðan virðingu hans að gefa ekki meira. Ekki lét hann samt alveg undan, heldur kom með málamiðlun: áður en hann fór til kirkjunn- ar, stakk hann dollaranum í hægri vestisvasann, en í vinstri vasann setti hann nýjan fimm dollara seðil; og svo lýsti hann því yfir, að héðan í frá lofaði hann því að gefa fimm dollara seðilinn, ef presturinn héldi góða ræðu. Þegar presturinn steig í stól- inn, horfðum við strákarnir á hann eftirvæntingarfullir, eins <og hann væri veðhlaupahestur að búa sig til hlaups. Venjulega fyrirgerði hann öllum rétti til verðlaunanna þegar á fyrsta sprettinum. Stundum byrjaði hann vel, en lenti svo út af þeirri braut, sem faðir minn hafði ætlað honum að fara, og geyst- ist óafvitandi í allt aðra átt. Þetta kom okkur strákunum í holl kynni við kaldhæðni örlag- anna. Dag nokkum byrjaði prestur- ínn að tala um það, sem hann nefndi nýtt musteri. Faðir minn gaf orðum hans lítinn gaum, þangað til honum varð ljóst, að það mundi kosta hann fjárút- lát. Þá varð hann fokvondur. Hann sagði, að hann hefði svo sem átt að vita það, að þetta hefði aðeins verið ráðabrugg til að kría út peninga. Hann varð enn æstari þegar móðir mín sagði, að þess mundi vænst, að hann gæfi stóra upp- hæð, af því að hann hefði góða stúku í kirkjunni. Það var eins og jarðskjálfti. Faðir minn lokaði sig inni í skrifstofu sinni á hverju kvöldi og sagðist ekki taka á móti neinum heim- sóknum. En nokkru síðar, þegar mesti móðurinn var mnninn af hon- um, sagði móðir mín honum, að hann yrði að minnsta kosti að veita fjársöfnunarnefndinni á- heyrn. Hann beið órólegur og önug- ur. Kvöld nokkurt heyrði móðir mín hávaða í skrifstofunni.. Faðir minn hafði alltaf orðið og flutti mál sitt með sterkum orðum að vanda. Hann varð stöðugt háværari. Móðir mín var farin að óttast, að nefndin mundi fyrtast af svona skömm- um. En þegar hún gægðist inn,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.