Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 73

TRÚIN Á KROSSFESTAN TRÉSMIÐ
71.
gat getið sér til. Þessi breyting
er staðreynd, jafnvel þótt við
tölum um hana í líkingum.
Það er einungis þrennt, sem
guð krefst af mönnunum: að
þeir iðki réttlæti, séu miskunn-
samir og auðmjúkir. I þúsundir
ára hafa þeir séð, að ágirnd,
öfund, hatur, grimmd, sviksemi
og dramb er orsök alls þess illa,
sem í heiminum er að finna. Það
er alveg eins ástatt í dag; tæki
illverkanna eru önnur, en ill-
verkin eru hin sömu. Ef til vill
er byrðin, sem guð hefur lagt
manninum á herðar, of þung?
Er það ekki einkennilegt, að
það, sem ætti að vera okkur til
farsældar, virðist vera byrði?
En við vitum, að byrðin er ekki
of þung. Það er mögulegt að
vera réttlátur, miskunnsamurog
auðmjúkur, því að guð sjálfur
hefur sýnt okkur það í lífi og
dauða Jesú frá Nasaret.
Ég veit, að margir munu
segja: „Auðvitað var Jesús góð-
ur maður og dæmdur saklaus til
dauða, og hann er mikil fyrir-
mynd fyrir okkur; en þetta tal
um upprisu hans frá dauðum
er f jarstæða, sem ekki er hægt
að taka trúanlega." Það er ekki
hægt að trúa hlutum, sem eru í
mótsögn við sjálfa sig og ekki
studdir neinum rökum. Við
byggjum ekki að öllu leyti á
skynseminni og við erum öll
að meira eða minna leyti hjá-
trúarfull, hvort sem við teljum
okkur kristin eða ekki; við verð-
um að sætta okkur við það, að
þekking okkar er ófullkomin.
Ég held því fram, að það sé
miklu óskynsamlegra og beri
meiri hjátrúarkeim að neita
upprisu Krists, heldur en að
viðurkenna hana.
Flest fólk neitar upprisunni á
þeim grundvelli, að slíkt fyrir-
bæri sé óþekkt í venjulegu lífi.
Þessi röksemd er hvorki sterk
né vísindaleg. Vísindin geta að-
eins sagt: furðuleg fyrirbæri
geta stundum gerzt, en mjög
sjaldan. Vísindin, sem láta sig
að mestu skipta hið algenga,
verða að ganga fram hjá þeim.
Við eigum að athuga sannanir
fyrir óvenjulegum atburðum
mjög vandlega, en við eigum
ekki að telja neitt fjarstæðu,
fyrr en við höfum rannsakað
rökin og vitnisburðina. Rökin
fyrir upprisu Krists er reynsla
allra kristinna manna æ síðan.
Og þau eru meira en hún; þau
eru einnig saga kristnu safnað-
anna. Að neita upprisunni er að
afneita sögunni, því að upprisan