Úrval - 01.12.1952, Blaðsíða 64

Úrval - 01.12.1952, Blaðsíða 64
62 tíRVAL til vill er það vísbending um nokkra af göllum og sumt af óréttlæti þess heims sem við lifum í. Oft virðist hugklofinn hald- inn algerum tilfinningadofa. En svo er þó venjulega ekki. Að því er snertir afstöðu hans til um- heimsins er sanni nær að kalla ástand hans „leiða“. Lokastig hugklofnunar er oft nefnt „dementia" (af latneska orðinu „mensa“ sem þýðir sál og forskeytinu „de“ sem þýðir „af“ eða „frá“). Þetta er ekki réttnefni, því að hugklofnun er ekki formyrkvun minnisins eða önnur einkenni hugarhrörnunar, eins og við sjáum í „dementia" af völdum skemmda á heila- frumum og -vefjum. Það má ef til vill kalla hana „dementia" tilfinningalífs og dómgreindar. Ef við mælum tilfinningarnar á mælistiku daglegs lífs í heimi veruleikans, þá eru þær ófull- komnar og sljóar. Einn af sjúklingum mínum er kona sem þjáist af hugklofnun. Ég vitja hennar nokkrum sinn- um á ári. Hún tekur á móti mér með hlýju brosi og tiginbornu fasi, en talar sjaldan. Hún gefur mér til kynna, að hún kjósi helzt að ég standi í návist hennar. Eftir nokkrar mínútur lyftir hún hægri hendinni til merkis um að áheyrninni sé lokið. Ég geri ráð fyrir að ,,prinsessan“ óski að hverfa aftur til ,,prinsins“, elsk- huga síns. Svipbrigðaleysi er einkenni hugklofnunar. Þegar ég var að byrja sérnám mitt í geðlækning- um var mér sýndur geðveikra- spítali. I einum ganginum heyrði ég hávaða mikinn. Við nánari athugun sá ég hvar sjúklingur stóð í dyrunum á klefa sínum og barði höfðinu með reglulegu millibili við þunga eikarhurðina. Ég bjóst við að sjá mikinn þján- ingarsvip á andliti sjúklingsins, en andlit hans var sviplaust og stirðnað. Þegar hugklofnunin er á háu stigi er ekki aðeins um að ræða skort á tilfinningum til að örva hugsunina, heldur eru hugsanir og tilfinningar oft í beinni mót- sögn hvorar við aðra. Hugklofi sagði mér eitt sinn að óvinir hans ætluðu að binda hann og drepa hann með því að láta einn vatnsdropa detta á höfuð hon- um á hverri klukkustund. Það mundi taka þá 8972 ár að ljúka verkinu. Um leið og hann sagði mér frá þessum hörmulegu ör- lögum sínum brosti hann aula- lega. Það er þetta sem átt er við með orðinu hugklofnun. Hugs- anir og tilfinningar verða viðskila. Persónuleikinn klofn- ar. Og þó getur hugklofi, sem ár- um saman hefur lifað algerlega í ímyndanaheimi sínum, náð stutta stund sambandi við veru- leikann að nýju. Sjúklingur sem hafði þjáðst af hugklofnun í 10 ár neitaði að borða mánuðum saman, af hlýðnisskyldu við eitt- hvað sem hann kallaði ,,heit“,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.