Úrval - 01.12.1952, Blaðsíða 98

Úrval - 01.12.1952, Blaðsíða 98
Saga eftir W. Somerset Maugham. AÐ var jafnan venja Henry Garnets að bregða sér í klúbbinn og spila bridge áður en hann fór heim til að snæða miðdegisverðinn. Það var gam- an að spila við hann. Hann var góður spilamaður og maður gat verið viss um, að hann spilaði ekki af sér. Hann kunni að tapa; og þegar hann vann, þakkaði hann það gjarnan fremur heppni sinni en góðri spilamennsku. Hann var mesta gæðablóð, og ef spilanautur hans gerði skyssu, var hann vís til að bera í bætifláka fyrir hann. Þess- vegna var það furðulegt, að hann skyldi í þetta skipti veitast harkalega að spilanaut sínum og viðhafa þau orð, að hann hefði aldrei séð jafn klaufalega haldið á spilum; og enn furðu- legra var að sjá hann gera kór- villu sjálfan, villu, sem enginn hefði trúað að honum gæti orðið á, og bregðast síðan reiður við og berja höfðinu við steininn, þegar honum var bent á skyss- una. En spilafélagar hans voru allt gamlir kunningjar, og þeir tóku gremju hans ekíri hátíð- lega. Henry Garnet stundaði verðbréfaverzlun, var hluthafi í þekktu fyrirtæki, og einum þeirra datt í hug, að hann kynni að hafa áhyggjur út af einhverj- um verðbréfaviðskiptum. „Hvernig er markaðurinn í dag?“ „Ágætur. Jafnvel landeyður og letingjar græða.“ Það var auðséð, að gremja Henry Garnets stafaði ekki af verðbréfasviðskiptum eða þess háttar; en þó var eitthvað að, það leyndi sér ekki. Hann var f jörmikill náungi og stálhraust- ur; hann var í góðum efnum og unni konu sinni og börnum. Venjulega var hann kátur og hló dátt að vitleysunum, sem þeir sögðu yfir spilunum; en í dag var hann þungbúinn og þögull. Hann hnyklaði brúnirnar og það voru gremjudrættir kring um munninn. Til þess að vinna bug á drunganum, braut loks einn þeirra upp á umræðuefni, sem allir vissu að Henry Garnet var ljúft að ræða. „Hvernig líður drengnum þín- um, Henry? Hann stóð sig vel í keppninni, eftir því sem ég hef heyrt.“ Henry Garnet varð enn þung- búnari á svipinn. „Ekki betur en ég bjóst við.“ „Hvenær kemur hann heim frá Monte?“ „Hann kom í gærkvöldi.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.