Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 88

86
ÚRVAL
Augu hans ljómuðu þegar hann
sá bláu og svörtu skammbyss-
urnar. Hann leit upp og var
skyndilega gripinn sektartil-
finningu. Faðirinn starði á
hann. Hann laumaði bókinni
undir borðið og lagði hana á
hné sér. Þegar búið var að lesa
borðbænina, tók hann til matar
síns. Hann skóflaði baunum upp
í sig, gleypti feitt kjöt án þess
að tyggja það og skolaði svo
öllu niður með áfum. Hann
vildi ekki minnast á peninga
meðan faðir hans heyrði til. Það
var miklu betra að eiga við
mömmu þegar hún var ein.
Hann gaut augunum til föður
síns.
„Drengur, hversvegna sleppir
þú ekki bókinni meðan þú borð-
ar ?“
„Ég skal gera það, pabbi.“
„Hvernig gengur þér hjá
Hawkins gamla?“
„Ha?“
„Ertu heyrnarlaus? Ég var
að spyrja hvernig þér gengi hjá
honum Hawkins gamla?“
„Ágætlega, pabbi. Ég er fljót-
astur að plægja af öllum.“
„Jæja, þú átt líka að hugsa
um það eitt sem þú átt að gera,
og annað ekki.“
„Já, pabbi.“
Hann fyllti diskinn sinn, sat
lengi yfir honum og deif í hann
sneið af maísbrauði. Þegar all-
ir voru farnir úr eldhúsinu
nema móðir hans, sat hann
eftir og fór að skoða skamm-
byssurnar í verðlistanum. Ham-
ingjan góða, ef maður ætti nú
þessa fallegu þarna! Hann gat
næstum fundið með fingrunum
hve vopnið var gljáandi. Ef
hann ætti svona skammbyssu,
þá skyldi hann fægja hana og
halda henni gljáandi og það
skyldi aldrei falla ryð á hana.
Og hún skyldi alltaf vera
hlaðin, það veit sá sem allt
veit!
„Mamma?"
„Ha?“
„Er hann Hawkins gamli bú-
inn að borga þér kaupið mitt?“
„Já, en þú skalt ekki halda
að þú fáir að eyða neinu af því
í óþarfa. Ég geymi peningana
til þess að þú getir fengið þér
föt þegar þú ferð í skólann í
vetur.“
Hann stóð upp og gekk til
liennar og hélt á opnum verð-
listanum í höndunum. Hún var
að þvo upp diska og laut yfir
pott. Hann lyfti opinni bókinni
feimnislega. Hann talaði með
lágri og hásri rödd.
„Mamma, þú veizt ekki hvað
mig langar að eiga eina af
þessum.“
„Eina hvað?“ spurði hún og
leit ekki upp.
„Eina af þessum,“ sagði
hann aftur og þorði jafnvel
ekki að benda. Hún leit á verð-
listann og síðan á hann með
galopnum augum.
„Értu orðinn kolvitlaus,
strákur?“
„En mamma —“
„Út með þig héðan! Ég vil