Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 114

112
ÚRVAL,
en áður. Hann gat ekkert gert,
hann vissi ekki hvað hún hét og
þekkti ekki heldur hótelið. Hann
gat ekki skilað henni peningun-
um, þó að hann hefði verið allur
af vilja gerður.
„Þetta er rétt mátulegt á
hana,“ sagði hann.
#
Þetta var þá sagan, sem Hen-
ry Garnet sagði kunningjum sín-
um yfir bridgespilinu, því að
kvöldið áður hafði Nikki sagt
honum hana frá upphafi til enda.
,,Og það sem mér gramdist
mest var, hve hann var
ánægður með sjálfan sig. Hvað
haldið þið að hann hafi sagt
við mig ? Hann horfði á mig með
þessum sakleysislegu augum sín-
um og sagði: „Pabbi, ég get
ekki að því gert, en mér finnst
eitthvað bogið við þessar ráð-
leggingar, sem þú gafst mér.
Þú sagðir, að ég ætti ekki að
spila; jæja, ég gerði það og
græddi stórfé; þú sagðir, að ég
ætti ekki að lána peninga; ég
gerði það, og fékk þá borgaða
af tur; þú sagðir, að ég ætti ekki
að skipta mér af kvenfólki; ég
gerði það og varð sex þúsund
frönkum ríkari“.“
Það bætti ekki úr skák fyrir
Henry Garnet, að félagar hans
ráku allir upp skellihíátur.
„Þið getið svo sem hlegið, en
það breytir engu um hitt, að
ég er í bölvaðri klípu. Drengur-
inn leit upp til mín, bar virðingu
fyrir mér og trúði mér eins og
nýju neti, og nú, ég sá það á
augnaráði hans, lítur hann á
mig eins og gamalt fífl, sem
er gengið í barndóm. Það þýðir
ekkert þó að ég reyni að tala
um fyrir honum. Þetta getur
eyðilagt hann.“
„Það er ekki heldur f jarri lagi,
að þú lítir út eins og fífl, kunn-
ingi,“ sagði einn af félögum
hans. „Það er ekki hægt að neita
því.“
„Ég veit það, og ég er ekkert
hrifinn af því. Þetta er ósann-
gjarnt. Örlögin hafa engan rétt
til að leika mann svona grátt.
Þið verðið að játa, að ráðlegg-
ingar mínar voru góðar.“
„Mjög góðar.“
„Og strákurinn hefði átt skil-
ið, að reka sig duglega á. Jæja,
hann slapp við það. Þið eruð
veraldarvanir menn, segið mér
hvernig á ég að haga mér í mál-
inu, úr því sem komið er.“
En enginn þeirra gat ráðlagt
honum neitt.
„Jæja, tlenry, ef ég væri í
þínum sporum, myndi ég ekki
vera að hafa áhyggjur af þessu,“
sagði málafærslumaðurinn. „Það
er trúa mín, að drengurinn þinn
hafi hlotið heppni í vöggugjöf,
og þegar til lengdar lætur, er
það betra heldur en að fæðast
vitur eða ríkur.“