Læknaneminn - 01.10.1993, Blaðsíða 26

Þrjú athyglisverð tilfelli frá handlækningadeild F.S.A.
Shreekrishna S. Datye
SJÚKRATILFELLI NR. 1
SJÚKRASAGA: 32 ÁRA gömul kona lagðist
inn með 2 vikna sögu um dreifða kviðverki og aukið
ummál kviðar. Hafði verið með ógleði og lystarleysi en
engin uppköst. Ekki fyrri saga um kvensjúkdóma.
Við skoðun var kviðurínn þanimi og við skoðun hjá
kvensjúkdómalækni fannst fyrirferð í grindarholi.
Vegna grindarholsfyrirferðar var konan lögð imi á
kvensjúkdómadeild til að byrja með og var í byrjun
tekin í aðgerð á þeirra vegum. Skuiðlæknar tóku síðan
við aðgerðinni.
Meðferð: í aðgerðinni fundust útvíkkaðar
dausgamarlykkjur og samiierpandi meinsemd í neðsta
hluta mjógimis nálægt dausgamar - botnristilsmótum.
Þannahengið var þrútið og bjúgkennt. Tveir harðir
hnútar fundust í þannavegg og virstist þannurinn
strekktur og kyrktur á tveimur stöðunr. U.þ.b. 30 cm
af fjarhluta dausgarnar og hluti af risristli var
fjarlægður með endi í enda tengingu. Imrri kynfæri
vora eðlileg.
Gróf meinafræðiskoðun: Við nánari skoðun
reyndust þarmahnútamir liggja í þamiaveggnum en
slímhúðin var heil alls staðar. Hnútamir, sem voru
u.þ.b. 2 -3 cm í þvermál, voru farnir að stífla
þarmaholið og ollu þannig langviimri gamaílækju.
SJÚKRATILFELLI NR. 2
Sjúkrasaga: 42 ára gönml kona lagðist inn
bráðainnlögn með 5 daga sögu um kviðverki sem vom
staðsettir ofarlega í kvið og í kringum nafla með leiðni
aftur í bak. Hafði sögu um sams konar verkjaköst í 6
Höfundur er yfirlœknir Handlœkningadeildar
Fjórdungssjúkrahúss Akureyrar.
ár en verkjaköstin höfðu yfirleitt staðið í nokkra
klukkutíma upp í 1-2 sólarhringa. Hún hafði verið
magaspegluð áður fyrir 5 árum og fannst þá lítill
vélindisgapshaull. Þremur mánuðum fyrir þessa
bráðainnlögn hafði hún verið í rannsókn hjá
meltingafærasérfræðingi vegna þessara verkjakasta.
Þá var ekki talin ástæða til ristilrannsóknar. Engin
fyrri saga um kvensjúkdóma. Við skoðun var konan
greinilega með smáþarmagamaflækju. Yfirlitsmyndir
al’kvið sýndu loftfylltar, útvíkkaðar smáþarmalykkjur
með vökvaborðum í. Ristillinn var einnig fullur af
lofti og hægðum og merki um hálfgerða ristilsstíflu.
Konan var svolítið feitlagin, 165 cm að hæð og 83 kg.
Meðferð: Geið var bráðaaðgeið. Smáþarmalykkjur
vom víðar, þykkveggja og bjúgkenndar alla leið niður
að fjarhluta dausgamar. Þar fannst hnefastórt þykkildi
sem hafði myndast af samlóðuðum þannalykkjum. í
þessu þykkildi fundust tveir harðir lmútar sem virtust
liggja í þarmaveggnum. Hluti dausgarnar var
fjarlægður með góðum jaðri og þarmurinn
endurtengdur. Við nánari þreifingu í grindarholi
famist mjög liarður hnúmr í framvegg endaþarms sem
stífiaði endaþarmshol að hluta til. Erfitt var að segja
til um það hvort hnúturinn var vaxinn úr slímhúðinni
eða þannaveggnum. Fall-og bugaristill var þaninn
og fullur af mjúkum hægðum vegna þessarar hálfgerðu
stífiu. Þessi hnútur var fjarlægður. Eftir að
endaþarmurinn var frílagður faimst annar sams konar
lmútur 3-4 cm neðar sem var einnig holþrengjandi.
Þessi hluti endaþanns var fjarlægður og gert svokallað
fremra endaþarmsnám með endi í enda endurtengingu
án ristilraufunar. Stór, dökkleit blaðra fannst við
hægri eggjastokk og var hún tekin.
Gróf meinafræðiskoðun: Við nánari skoðun
reyndust endaþarmshnútar, eins og smáþarmahnútar,
einnig vera í þarmaveggnum en slímhúðin var eðlileg.
24
LÆKNANEMINN 2 1993 46. árg.