Læknaneminn - 01.10.1994, Blaðsíða 56

sem voru í Utrecht, var afmæli drottningarinnar, 30.
aprfl. í ár var það á laugardegi. Hátíðin hófst á
föstudagskvöldinu. Fólkið flykktist út á götur
borgarinnar með alls kyns vaming með sér. Síðan
fékk það sér sæti á næsta götuhorni og reyndi að selja
það sem það var með í pokahorninu. Þetta er eini
dagur ársins þar senr allir mega selja allt. Þarna var
hægt að kaupa allt milli himins og jarðar. Einnig var
hægt að bragða á hinum margvíslegu þjóðarréttum
svo sem "harring ", en það er hrá óverkuð sfld. Hér og
þar voru hljómsveitarpallar. Nóg var af bjór og allir
voru mjög kátir. Göturnar voru fullar af fólki.
Hátíðinni lauk ekki fyrr en á miðnætti daginn eftir.
Holland er flatt land það fer ekki á milli mála. Þar
er ekkert sem skýlir þjóðinni og það er ekki að
tilefnislausu að landið er þakið vindmyllum. Ég efast
um að orðið logn finnist í hollenskri tungu. Þar sem
stór hluti landsins liggur neðan sjávarmáls taldi ég
líklegt að guðirnir væru að reyna að jafna þennan
óskiljanlega þurrk út með því að ausa rigningu yfir
landið í tíma og ótíma. Það rigndi alla vega nær allan
tímann sem ég var þarna. Annars minnti veðurfarið
mjög mikið á íslenska veðráttu. Veðrið varsíbreytilegt
og alltaf frekar kalt. Þrátt fyrir kuldann var landið
þakið mjög fallegum gróðri. Vorið var einstaklega
fallegt. Trén byrjuðu að springa út um miðjan apríl.
Fyrst komu alls kyns blóm í ljós, í öllum regnbogans
litum. Síðan fór að bera á laufblöðum og ekki voru
þau verri. Ég hef aldrei á ævinni séð eins mörg
blæbrigði af grænum lit. Þvflík fegurð. Seinnatóku
sterklitaðir túlípanaakrar við að gleðja augað.
Inn á milli akranna eru lítil aðlaðandi þorp. Þar búa
foreldrar stúdentanna og það er greinilegt að eplin
hafa fallið langt frá eikinni. Flest húsin eru mjög
falleg og snyrtileg og ekki eru garðamirtil að skammast
sín fyrir. Mikið er um gamlar byggingar meðfram
hinum víðfrægu díkjum eða "gracht" eins og
Hollendingar kalla þau. Þau setja óneitanlega svip á
borgirnar og gera þær enn skemmtilegri og meira
heillandi. I flest öllum borgunum eru litskrúðugir
blómamarkaðir. Þar er hægt að kaupa stór og stæðileg
blóm sem ólíkt þeim íslensku, lifa iengur en í þrjá
daga. Einnig er hægt að komast á alls konar markaði
þarsem seldurermatur, föt, varahlutiro.fl.. Alltaf var
eitthvað nýtt um að vera og ég varði allmörgum
dögum í að horfa á götulífið.
Mynd 2. "De Dom", aðalsmerki Utrecht.
Morguninn eftir að ég kom til landsins var mér fy lgt
til "de Uithof'. Þetta er gríðarlega stór bygging sem
hýsir bæði spítala og rannsóknarstofur. Allt er nýtt
þarna. Einn af arkítektum nútímans hefur greinilega
fengið að njóta sín. Spítalinn lítur frekar út fyrir að
vera stórglæsileg flughöfn en opinbert háskóla-
sjúkrahús. Við hlupum í gegnum bygginguna og ég
virti hana fyrir mér í snatri. Alls staðar voru stór
listaverk. Ég tók sérstaklega eftir einu. I miðjum
spítalanum var tjöm. Ut í henni miðri var eyja með
stórum flygli á. Fyrir ofan blasti við regnbogi sem
spannaði heila hæð. Mér varð ósjálfrátt hugsað til
sjúklinganna. Fram að þessu hafði ég engan séð sem
leit út fyrir að vera veikur. Við drifum okkur yfir í
Stratenum þar sem Rudolf Magnus Institute er til
húsa. Þar beið mín verkefnið sem ég átti að fást við
næstu mánuðina. Ég vissi í raun og veru ekki um hvað
verkefnið snerist. Símleiðis voru mér gefnar þær
upplýsingar að það hefði með "grooming" að gera.
Ég var engu nær og fletti því orðinu upp í orðabók
Sörens Sörenssonar. Samkvæmt henni þýðir orðið að
þvo eða snyrta. Þar sem að ég var að fara að vinna við
rannsóknir tengdum miðtaugakerfinu fannst mér þetta
nokkuð sérkennilegt og ákvað því að mér hefði
misheyrst.
Prófessor Gispen tók á rnóti mér. Hann sýndi mér
stofnunina og kynnti mig fyrir fullt af fólki með
óskiljanleg nöfn sem ómögulegt var að muna. Að
lokum hitti ég leiðbeinandann minn og fékk mínar
50
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.