Læknaneminn


Læknaneminn - 01.10.1994, Blaðsíða 103

Læknaneminn - 01.10.1994, Blaðsíða 103
framkvæmd á Islandi. Tilgangur rannsóknarinnar er að athuga algengi sjúkdómsins á Islandi og dreifmgu sjúkdómseinkenna frá augum, hjarta/æðakerfi og stoðkerfi. Fjölskyidusaga hvers sjúklings könnuð ítarlega og athugað hvort ættartengsl eru á milli fjölskyldnanna. Efniviður og aðferðir: Kannaðar voru sjúkraskrár þeirra sjúklinga sem fengið höfðu greininguna Marfans syndrome (ICD#759.8) á árunuml989-1994, á Landsspítala, Landakoti, Borgarspítala og Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri. Gögn fengin frá hjarta-, augn-, barna- og heimilislæknum. Sjúklingar með ófullnægjandi upplýsingar voru kallaðir inn. Mæld var sjónskerpa og sjónlag og gerð augnskoðun með rauflampa(HS). Framkvæmd hjartahlustun og ómskoðun af hjarta(RD). Jafnframt var almenn líkamsskoðun gerð og greinargóð ættarsaga tekin(EÖE). Niðurstöður: Alls voru skoðaðir 22 einstaklingar á aldrinum 7-71 árs (meðalaldur 30,6 ±17,6 ár) Þar af töldust 17 með öruggt heilkenni Marfans (hópur 1) en 5 með líkleg merki þess (hópur2). Samkvæmt fyrri hópnum er algengi sjúkdómsins 6,5/100.000. Konur voru 9, meðalaldur 26,1 +14,5 ár en karlar 8, meðalaldur 28,6 ±18,8 ár. Einkennifráaugumhöfðu 14(82%),þaraf 11(65%) með hliðrun á augasteini og 10(59%) voru nærsýnir. Enginn hafði fengið sjónhimnulos. Einkenni frá hjarta- og æðakerfi höfðu 11 (65%), þar af greindust 6(35%) með míturlokubakfall og 9(53%) með ósæðarrótarvíkkun. Ósæðargúll greindist hjá 2(12%). Allir einstaklingarnir höfðu útlitseinkenni frá stoðkerfi, þ.e. voru hávaxnir, grannir, útlimalangir og með langa granna fingur. Þá voru 7(41 %) með fuglsbringu (Pectus carinatum). Kviðslit höfðu 6(35%) fengið á lífsleiðinni. Fjölskyldusögu um sjúkdóminn höfðu 12(71%) en 5(29%) virðast vera stakstæð tilfelli. Umræða: Algengi Marfan heilkennis virðist vera hærra hér en í Bandaríkjunum, 6,5/100.000 á móti 4-6/100.000. Mikilvægt er að finna og fylgjaeftir þessum sjúklingum. Meðferðarmöguleikar hafa batnað síðustu ár með framförum í skurðtækni á augn- og hjartagöllum. Ennfremur hefur notkun B-blokkara til að hægja á ósæðarrótarvíkkun gefið góða raun. Erfðaráðgjafar er þörf fyrir fjölskyldur með Marfan heilkennið og einnig mikilvæg. FYRSTA STARFSÁR HÁÞRÝSTISÚREFNISDEILDAR Á BORGARSPÍTALA Einar Kr. Hialtested'. Magni Jónsson2. 'LHÍ, 2Háþrýstisúrefnisdeild Bsp. Inngangur: I mars 1993 var háþrýstisúrefnisklefi tekinn í notkun á Borgarspítala. Háþrýstimeðferð með súrefni felst í því að sjúklingurandaraðsér 100% súrefni viðmeiri þrýsting en eina loftþyngd í ákveðinn tíma og er notuð sem fyrsta meðferð við kafaraveiki, CO-eitrun og loftembolisma. Einnig er þetta stuðningsmeðferð við græðslu sára sem ekki viljagróa, beindrepi, langvinnum beinsýkingum, loftfirrðum sýkingum og mjúk- partaáverkum. Þetta er meðferðarnýjung á Islandi en hefur verið notað í áratugi erlendis og hér er tekin saman reynslan af meðferðinni fyrsta árið. Lagt er mat á ábendingar, árangur, fylgikvilla og nýtingu klefans og borið saman við sambærilega starfsemi erlendis. Efniviður og aðferðir: Farið var í gegnunr sjúkraskýrslur allra þeirra sem rannsóknin náði til og hringt í alla til þess að fá upplýsingar um afdrif og viðhorf til meðferðar. Fjöldi meðferða, lengd þeirra og þrýstingur fer eftir ábendingum og einstaklingum. Algengast er að þrýstingurinn sé 2,5 loftþyngdir og anda sjúklingarnir að sér hreinu súrefni í tvisvar sinnum 30 mfnútur en lofti í 5 mínútur á milli til að minnka líkur á súrefniseitrun og krömpum. Klefinn er tvíhólfa og tekur mest einn aðstoðarmann eða lækni og þrjá sjúklinga og þar sem meðferðin er keyrð þrisvar á dag er mest hægt að meðhöndla níu manns á dag. Niðurstöður: Fjöldi þeirra sem fengu meðferð fyrsta árið (luku meðferð fyrir l.aprfl 1994) var69manns,40(58%)karlarog 29(42%) konur á aldrinum 16 til 84 ára og var meðalaldurinn 49,5 ár. Flestir fóru íklefann vegna sára eða 29(42%). Vegnasýkinga (osteomyelitis, necrotizing fascitis og anaerob abcess) fóru 6(8,7 %). 6(8,7%) fóru vegna beindreps, 5(7,2%) vegna CO-eitrunar, 5(7,2%) vegna MS sjúkdóms, 5(7,2%) vegna bráðs áverka, 1 (1,4%) vegna kafaraveiki og 12(17,4%) vegna annarra meinsemda. Meðferð var hætt í 15(21,7%) tilvikum og var oftast vegna ósk sjúklings, klínískrar versnunar eða annarra meinsemda. Árangur var metinn góður í 28(40,6%) tilvikum, sæmilegur í 20(29,0%), lítill í 8(11,6%) ogenginn í 13(18,8%). 30(43,5%) kvörtuðu yfir einhverjumóþægindum,eyrnaverkurhjá 11(16%) ogþarafþurftu 3(4,3%) rör í eyru og í einu tilviki (1,4%) kom gat á hljóðhimnu. 4(5,8%) kvörtuðu um þreytu, 3(4,3%) um innilokunarkennd, 3(4,3%) fundu fyrir þyngslum fyrir brjósti og sami fjöldi átti í erfiðleikum við öndun. Umræða: I samanburði við notkun háþrýstisúrefnismeðferðar í Bandaríkjunum er mest áberandi að tíðni kafaraveiki og loftembolisma var mjög lág hérlendis og þar flokkast rúmur helmingur tilfella undir ósannaðar ábendingar meðan hér flokkuðust 15(21,7%) tilfelli undir ósannaðar ábendingar. ENTERAL NUTRITION Erlineur Huni Kristvinsson'. Jónas Magnússon2 og Tómas Jónsson2. 'LHl, 2HandIœkningadeild Lsp. Inngangur: Það hefur komið í ljós í fjölmörgum rannsóknum, þar sem bornar eru saman paraenteral- og enteral næringaraðferðir, að ef um lengri föstu en 2-3 daga er að ræða þá hefur enteralnæring komið betur út. Ráðist var í þessa rannsókn til að reyna að koma enteralnæringu meira inn í rútínu vinnu á Landsspítalanum. Efniviður og aðfcrðir: Tveir sjúklingar sem lögðust inn á handlæknisdeild til innkallaðra aðgerða á meltingarvegi, voru nærðir með enteralnæringu gegnumjejunostomi catheter. Mældar voru hjá þeim eftirtalin efni í blóði: insulín, glúkósi, kreatinin, urea, total protein og albumin, á 8 klst. fresti, á meðan að sjúklingar gátu ekki borðað eftir aðgerðina. Fyrsta mæling var gerð að morgni aðgerðardags einnig sem sólarhrings þvagsöfnun var alltafhöfðtil viðmiðunarallanæringardagana. Hugmyndin varað fylgjast með ofantöldum gildum og einnig niturballans. Niðurstöður: Útkoman var vel viðunandi hjá þessum sjúklingum en vegna þess hversu fáir þeir voru, eru niðurstöðurnar ekki marktækar. Þessi næringaraðferð á samt sem áður góða framtíð fyrir sér á Landsspítalanum og virtist vera alveg fyllilega nægjanleg fyrir sjúklingana. Umræða: Þróun intrajejunal næringaraðferða hefur breyst mikið frá árinu 1858 þegar fyrsta tilraunin, sem vitað er um, var reynd. Stiklað er á stóru í sögu og þróun aðferða til að fá aðgang að holrúmi garna og þá sérstaklega jejunum. LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg. 93
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.