Læknaneminn - 01.10.1994, Síða 103

Læknaneminn - 01.10.1994, Síða 103
framkvæmd á Islandi. Tilgangur rannsóknarinnar er að athuga algengi sjúkdómsins á Islandi og dreifmgu sjúkdómseinkenna frá augum, hjarta/æðakerfi og stoðkerfi. Fjölskyidusaga hvers sjúklings könnuð ítarlega og athugað hvort ættartengsl eru á milli fjölskyldnanna. Efniviður og aðferðir: Kannaðar voru sjúkraskrár þeirra sjúklinga sem fengið höfðu greininguna Marfans syndrome (ICD#759.8) á árunuml989-1994, á Landsspítala, Landakoti, Borgarspítala og Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri. Gögn fengin frá hjarta-, augn-, barna- og heimilislæknum. Sjúklingar með ófullnægjandi upplýsingar voru kallaðir inn. Mæld var sjónskerpa og sjónlag og gerð augnskoðun með rauflampa(HS). Framkvæmd hjartahlustun og ómskoðun af hjarta(RD). Jafnframt var almenn líkamsskoðun gerð og greinargóð ættarsaga tekin(EÖE). Niðurstöður: Alls voru skoðaðir 22 einstaklingar á aldrinum 7-71 árs (meðalaldur 30,6 ±17,6 ár) Þar af töldust 17 með öruggt heilkenni Marfans (hópur 1) en 5 með líkleg merki þess (hópur2). Samkvæmt fyrri hópnum er algengi sjúkdómsins 6,5/100.000. Konur voru 9, meðalaldur 26,1 +14,5 ár en karlar 8, meðalaldur 28,6 ±18,8 ár. Einkennifráaugumhöfðu 14(82%),þaraf 11(65%) með hliðrun á augasteini og 10(59%) voru nærsýnir. Enginn hafði fengið sjónhimnulos. Einkenni frá hjarta- og æðakerfi höfðu 11 (65%), þar af greindust 6(35%) með míturlokubakfall og 9(53%) með ósæðarrótarvíkkun. Ósæðargúll greindist hjá 2(12%). Allir einstaklingarnir höfðu útlitseinkenni frá stoðkerfi, þ.e. voru hávaxnir, grannir, útlimalangir og með langa granna fingur. Þá voru 7(41 %) með fuglsbringu (Pectus carinatum). Kviðslit höfðu 6(35%) fengið á lífsleiðinni. Fjölskyldusögu um sjúkdóminn höfðu 12(71%) en 5(29%) virðast vera stakstæð tilfelli. Umræða: Algengi Marfan heilkennis virðist vera hærra hér en í Bandaríkjunum, 6,5/100.000 á móti 4-6/100.000. Mikilvægt er að finna og fylgjaeftir þessum sjúklingum. Meðferðarmöguleikar hafa batnað síðustu ár með framförum í skurðtækni á augn- og hjartagöllum. Ennfremur hefur notkun B-blokkara til að hægja á ósæðarrótarvíkkun gefið góða raun. Erfðaráðgjafar er þörf fyrir fjölskyldur með Marfan heilkennið og einnig mikilvæg. FYRSTA STARFSÁR HÁÞRÝSTISÚREFNISDEILDAR Á BORGARSPÍTALA Einar Kr. Hialtested'. Magni Jónsson2. 'LHÍ, 2Háþrýstisúrefnisdeild Bsp. Inngangur: I mars 1993 var háþrýstisúrefnisklefi tekinn í notkun á Borgarspítala. Háþrýstimeðferð með súrefni felst í því að sjúklingurandaraðsér 100% súrefni viðmeiri þrýsting en eina loftþyngd í ákveðinn tíma og er notuð sem fyrsta meðferð við kafaraveiki, CO-eitrun og loftembolisma. Einnig er þetta stuðningsmeðferð við græðslu sára sem ekki viljagróa, beindrepi, langvinnum beinsýkingum, loftfirrðum sýkingum og mjúk- partaáverkum. Þetta er meðferðarnýjung á Islandi en hefur verið notað í áratugi erlendis og hér er tekin saman reynslan af meðferðinni fyrsta árið. Lagt er mat á ábendingar, árangur, fylgikvilla og nýtingu klefans og borið saman við sambærilega starfsemi erlendis. Efniviður og aðferðir: Farið var í gegnunr sjúkraskýrslur allra þeirra sem rannsóknin náði til og hringt í alla til þess að fá upplýsingar um afdrif og viðhorf til meðferðar. Fjöldi meðferða, lengd þeirra og þrýstingur fer eftir ábendingum og einstaklingum. Algengast er að þrýstingurinn sé 2,5 loftþyngdir og anda sjúklingarnir að sér hreinu súrefni í tvisvar sinnum 30 mfnútur en lofti í 5 mínútur á milli til að minnka líkur á súrefniseitrun og krömpum. Klefinn er tvíhólfa og tekur mest einn aðstoðarmann eða lækni og þrjá sjúklinga og þar sem meðferðin er keyrð þrisvar á dag er mest hægt að meðhöndla níu manns á dag. Niðurstöður: Fjöldi þeirra sem fengu meðferð fyrsta árið (luku meðferð fyrir l.aprfl 1994) var69manns,40(58%)karlarog 29(42%) konur á aldrinum 16 til 84 ára og var meðalaldurinn 49,5 ár. Flestir fóru íklefann vegna sára eða 29(42%). Vegnasýkinga (osteomyelitis, necrotizing fascitis og anaerob abcess) fóru 6(8,7 %). 6(8,7%) fóru vegna beindreps, 5(7,2%) vegna CO-eitrunar, 5(7,2%) vegna MS sjúkdóms, 5(7,2%) vegna bráðs áverka, 1 (1,4%) vegna kafaraveiki og 12(17,4%) vegna annarra meinsemda. Meðferð var hætt í 15(21,7%) tilvikum og var oftast vegna ósk sjúklings, klínískrar versnunar eða annarra meinsemda. Árangur var metinn góður í 28(40,6%) tilvikum, sæmilegur í 20(29,0%), lítill í 8(11,6%) ogenginn í 13(18,8%). 30(43,5%) kvörtuðu yfir einhverjumóþægindum,eyrnaverkurhjá 11(16%) ogþarafþurftu 3(4,3%) rör í eyru og í einu tilviki (1,4%) kom gat á hljóðhimnu. 4(5,8%) kvörtuðu um þreytu, 3(4,3%) um innilokunarkennd, 3(4,3%) fundu fyrir þyngslum fyrir brjósti og sami fjöldi átti í erfiðleikum við öndun. Umræða: I samanburði við notkun háþrýstisúrefnismeðferðar í Bandaríkjunum er mest áberandi að tíðni kafaraveiki og loftembolisma var mjög lág hérlendis og þar flokkast rúmur helmingur tilfella undir ósannaðar ábendingar meðan hér flokkuðust 15(21,7%) tilfelli undir ósannaðar ábendingar. ENTERAL NUTRITION Erlineur Huni Kristvinsson'. Jónas Magnússon2 og Tómas Jónsson2. 'LHl, 2HandIœkningadeild Lsp. Inngangur: Það hefur komið í ljós í fjölmörgum rannsóknum, þar sem bornar eru saman paraenteral- og enteral næringaraðferðir, að ef um lengri föstu en 2-3 daga er að ræða þá hefur enteralnæring komið betur út. Ráðist var í þessa rannsókn til að reyna að koma enteralnæringu meira inn í rútínu vinnu á Landsspítalanum. Efniviður og aðfcrðir: Tveir sjúklingar sem lögðust inn á handlæknisdeild til innkallaðra aðgerða á meltingarvegi, voru nærðir með enteralnæringu gegnumjejunostomi catheter. Mældar voru hjá þeim eftirtalin efni í blóði: insulín, glúkósi, kreatinin, urea, total protein og albumin, á 8 klst. fresti, á meðan að sjúklingar gátu ekki borðað eftir aðgerðina. Fyrsta mæling var gerð að morgni aðgerðardags einnig sem sólarhrings þvagsöfnun var alltafhöfðtil viðmiðunarallanæringardagana. Hugmyndin varað fylgjast með ofantöldum gildum og einnig niturballans. Niðurstöður: Útkoman var vel viðunandi hjá þessum sjúklingum en vegna þess hversu fáir þeir voru, eru niðurstöðurnar ekki marktækar. Þessi næringaraðferð á samt sem áður góða framtíð fyrir sér á Landsspítalanum og virtist vera alveg fyllilega nægjanleg fyrir sjúklingana. Umræða: Þróun intrajejunal næringaraðferða hefur breyst mikið frá árinu 1858 þegar fyrsta tilraunin, sem vitað er um, var reynd. Stiklað er á stóru í sögu og þróun aðferða til að fá aðgang að holrúmi garna og þá sérstaklega jejunum. LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg. 93
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Læknaneminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.