Læknaneminn - 01.10.1994, Side 91

Myrid 1. Morgunstund í Hvalvatnsfirði.
sáeittsinnmann hrapaþartil banaogortiafþvítilefni
þessa nöpru vísu:
Fallega þaðfer og nett,
flughálkan er undir:
Hann er að hrapa klett afklett,
kominn niður á grundir.
Þetta kyrjaði gönguhópurinn á leiðinni um
Kleifarnar.
Á Látrum var stórbýli, jörðin var góð og lendingin
sömuleiðis. Bæjarstæðið er stórbrotið. I vestri rísa
hin hrikalegu tjöll Tröilaskagans úr sæ, en til suðurs
másjáLátrakleifaroggrónarhlíðarLátrastrandarinnar.
Norðan og austan hins forna höfuðbóls er Gjögurinn,
útvörðurEyjafjarðaraustanmegin. Undirrituð fylltisl
ósjálfrátt lotningu, bæði fyrirfegurð staðarins en ekki
síður fyrir þeim mörgu kynslóðum sem byggt hafa
okkarharðbýla land - sigrastáþrautum náttúruaflanna
-áreftirár,öldeftiröld. Hvílíkthörkufólk hefurþetta
verið! Brátt höfðu verið reistar miklar tjaldbúðir í
Látratúni. Þarna var gott að vera, sólarlagið
stórkostlegt og félagsskapurinn sömuleiðis.
ANNAR GÖNGUDAGHR
Látur - Uxaskarð - Keflavík
Góða veðrið var greinilega ekkert á því að yfirgefa
okkur. Eftir skemmtilega fróðleiksmola frá föður
mínum, sem er nánast alvitur hvað allt þetta svæði
varðar, (eða má kannski ekki stæra sig af foreldrum
sínum?) var göngunni haldið áfram. Við fylgdum
slóðinni um kjarri vaxna móa inn í Fossdal, þaðan upp
mikla hlíð og bratta fönn þar til Uxaskarði var náð.
Þar fundu sumir sig knúna til að hvílast, en við hin
köstuðum af okkur bakpokunum og gengum upp á
lind Gjögurfjalls, sem er beint norður af skarðinu.
Blankalogn og heiður himinn á fjallstindi - þetta er
töfrandi samsetning!! Síðan skokkuðum við niður til
samferðamanna okkar og héldum förinni áfram. Ur
Uxaskarði er farið niður snarbrattar hlíðar inn í botn
Keflavíkurdalsogþaðanframdalinnþvítóttir bæjarins
(í eyði 1906) og slysavarnaskýlið standa alveg nyrst,
við marbakkann. Þar risu tjaldbúðir okkar. I
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.
81