Læknaneminn - 01.10.1994, Blaðsíða 93

Mynd 5. Skriður Bjarnarfjalls sigraðar.
Gleðskapur okkar laðaði að tvo þýska ferðalanga sem
höfðu tjaldað þarna í nágrenninu, og tókum við nokkur
þýsk lög þeim til heiðurs.
FJÓRÐI GÖNGUDAGUR
Hvalvatnsfjörður - Flateyjardalur - Heiðarhús
Þegargöngumenn skriðu útúrtjöldum sínum mætti
þeim hefðbundið sólskin. Framundan var langur
dagur sem hafði krafist mikillar skipulagningar, enda
komu bæði trilla og nokkrir jeppar við sögu. Jón
Þorsteinsson, sjómaður frá Grenivík, kom og sótti
bakpokana okkar inn í Hvalvatnsfjörð, sigldi með þá
fyrir Bjarnarfjall og í fjöruna á Flateyjardal.
Gönguhópurinn lagði hins vegar til atlögu við hinar
ógurlegu skriður Bjarnarfjalls. Þar getur verið erfitt
að rata og betra að vera með vönu fólki. Við
hlykkjuðumst upp fjallið í einfaldri röð, eins og
langur ormur, og vöktum athygli norðlenskrar
sauðkindar sem stödd var á bjargbrún þarna í
grenndinni ásamttveimurlömbum sínum. Fjölskyldan
stóð þarna bergnumin og glápti á okkur - fannst
athæfið greinilega fáránlegt: Hvað var fólkið að
steðja þetta, og ekki eitt stingandi strá á al I ri leiðinni?!
Eftir langa mæðu vorum við komin upp á Fastaklett,
en þaðan er stórkostlegt útsýni yfirFjörðurnar. Látra-
Björg orti um þær:
Fagurt er í Fjörðum
þáfrelsarinn gefur veðrið blítt,
heyið grœnt í görðum,
grös og heilagfiskið nýtt.
En þegar vetur að ossfer að sveigja,
veit ég enga verri sveit,
um veraldar reit;
menn og dýr þá deyja.
Nú var bara eftir að ganga í nokkra tíma niður að
Jökulsá á Flateyjardal, en þar biðu bakpokar, trilla og
jeppar. Trillan flutti okkur út í Flatey, í stulla
kvöldheimsókn. Þar var síðast veturseta 1967 en
kirkjunni og mörgum húsanna er enn haldið við og
dvelur fólk þar eitthvað yfir sumarmánuðina. Okkur
göngufólkinu þótti sérlega gaman að geta litið yfir
LÆKNANEMINN 2 1994 47. árg.
83