Læknaneminn - 01.04.1996, Qupperneq 74

flURORIX
móklóbemíö
Þunglyndislyf með einstæða eiginleika:
• Skjótur og góður árangur
við þunglyndi með eða án kvíða12
• Eykur athygli, einbeitingu og minni
hjá ungum sem öldnum1345
• Einföld skömmtun,
150-300 mg 2svar á dag1
• Fáar aukaverkanir,
lítil áhætta við ofskömmtun167
• Meðferð má hefja strax
og hætt er á öðrum þunglyndislyfjum89
Nýr styrkleiki:
300 mg
Thorarensen Lyf
Vatnagarðar 18 ■ 104 Reykjavík • Sími 568 6044
Eiginleikar: Móklóbemíð er geðdeyfðarlyf.
Verkun lyfsins byggist á því að það blokkar
mónóamínoxídasa-A (MAO-A) sérhæft og
afturkræft. Þetta leiðir til minnkaðra umbrota
noradrenalíns og serótóníns. Lyfíð er ólíkt
eldri MAO-blokkurum, sem blokka bæði
MAO-A og MAO-B óafturkræft, en því fylgir
hætta á hækkuðum blóðþrýstingi við inn-
töku týramíns (m.a. í osti). Aðgengi lyfsins
við langtímanotkun er allt að 90%. Blóö-
þéttni nær hámarki um 1 klst. eftir inntöku,
dreifingarrúmmál er nálægt 1,2 1/kg og
þróteinbinding í þlasma er u.þ.b. 50%.
Helmingunartími í blóði er 1-2 klst. og leng-
ist lítillega með vaxandi skömmtum. Umbrot
lyfsins eru háð skömmtum, það oxast nær al-
gjörlega í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út í
nýrum.
Ábendingar: Geðdeyfð, aðallega innlæg
geðdeyfð. Erfið eða langvarandi útlæg geð-
deyfð.
Frábendingar: Bráð ruglun (confusio ment-
is). Ofstarfsemi skjaldkirtils.
Pheochromocytoma. Samtímis notkun seleg-
ilíns. Ofnæmi fyrir innihaldsefnum lyfsins.
Meöganga og brjóstagjöf: Takmörkuð
reynsla er af notkun lyfsins hjá þunguðum
konum, en í dýratilraunum hefur aukin
hætta á fósturskemmmdum ekki komið í
ljós. Lyfið útskilst í brjóstamjólk, en hætta á
áhrifum á barnið virðist ólíkleg við notkun
lyfsin í venjulegum skömmtum.
Aukaverkanir: Algengar (> 1%): Svimi, höf-
uöverkur, ógleði, niðurgangur og svefntrufí-
anir. Sjaldgœfar (0,1-1%): Slappleiki, blóð-
þrýstingslækkun, bjúgur, breytingar á bragð-
skyni, lystarleysi, meltingartruflanir, munn-
þurrkur, rugl og óróleiki.
Milliverkanir: Milliverkun við týramín hef-
ur ekki klíníska þýðingu, en þó er mælt meö
því, að lyfið sé tekið inn eftir mat. Címetidín
hægir verulega á umbrotum lyfsins og getur
þurft aö minnka skammta móklóbemíðs um
helming við samtímis gjöf þessara lyfja. Lyf-
ið getur aukið áhrif adrenvirkra lyfja. Lyfið
eykur áhrif íbúprófens og morfínlíkra lyfja.
Hefja má meðferð meö öörum geðdeyfðar-
lyfjum (m.a. þríhringlaga lyfjum) strax þegar
notkun móklóbemíðs hefur veriö hætt og öf-
ugt.
Varúð: Hjá sjúklingum með skerta lifrarstarf-
semi þarf að minnka skammta. Sjálfsmorðs-
hneigð getur aukist í upphafí meðferðar.
Skammtastæröir handa fullorönum:
Venjulegur byrjunarskammtur er 300 mg á
dag, venjulega gefíð í tveimur til þremur
deiliskömmtum. Gera má ráð fyrir, að full
verkun fáist eftir 4-6 vikna meðferð. Þegar
árangur kemur í Ijós má lækka skammtinn.
Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag.
Taka á lyfið inn eftir máltíö. Sjúklingum með
skerta lifrarstarfsemi verður að gefa minni
skammta en hér hafa verið nefndir.
Skammtastæröir handa börnum: Lyfið er
ekki ætlað börnum yngri en 12 ára.
Innihaldscfni: Hver tafla inniheldur:
Moclobemidum INN 100 mg eða 150 mg eða
300 mg.
Pakkningar og smásöluverö frá 1. 4.
1996: Töjlur 100 mg: 30 stk. (þynnupakk-
að): 2.164 kr; 100 stk. (þynnupakkað): 6.019
kr. Töflur 150 mg: 30 stk. (þynnupakkaö):
2.735 kr.; 100 stk. (þynnupakkað): 8.135 kr.
Töflur 300 mg: 30 stk. (þynnupakkað):
4.607 kr.; 60 stk. (þynnupakkað): 8.821 kr.
Greiöslufyrirkomulag: Elli- og örorkulíf'
eyrisþegar greiða fyrstu 200 kr. af verði lyfe'
ins og 8% af því sem eftir er að hámarki 400
kr. Aðrir greiða fyrstu 600 kr. af verði lyfsins
og 16% af því sem eftir er aö hámarki 1.500
kr. Ef verð á samheitalyfi er hærra en við-
miðunarverð þá greiðir sjúklingur að auki
muninn á smásöluverði og viðmiðunarverði.
Afgreiöslutilhögun: Heimilt er að ávísa
lyfinu til 100 daga notkunar í senn.
Heimildir: 1. Fitton A et al. Drugs 1992; 43
(4): 561-596. 2. Angst J et al. Psychoph'
armacology 1992; 106 (Suppl): 109-113- 3-
Hannes Pétursson. 3rd International
Symposium on Moclobemide, Vienna 29'
31/3 1992. 4. Wesnes KA et al. J Neural
Transm 1989; Suppl 28: 91-102. 5. Allain H
et al. Psychopharmacology 1992; 10»
(Suppl): 56-61. 6. Hetzel W. Psychoph-
armacology 1992; 106 (SuppD: 127-129- 7*
Chen DT, Ruth R. Clin Neuropharmacol
1993; 16 (Suppl 2): 63-68. 8. Amrein R et al.
Psychopharmacology 1992; 106 (Suppö: 24-
31. 9. Dingemanse J. Int Clin Psychoph-
armacology 1993; 7 (3-4): 167-180.