Úrval - 01.12.1964, Page 76

Úrval - 01.12.1964, Page 76
74 ÚRVAL þá var GuSlaugur Guðmundsson. Hann sat á Kirkjubæjarklaustri. Guðlaugur var alkunnur fyrir röggsemi og góður viðskiptis, þegar um vandamál almúga- manna var að ræða, þótt hann væri harður i horn að taka i skiptum við mektarmenn innan héraðs og utan, og gengi þá ekki ætíð með sigur af hólmi. Guðlaugur bað Odd að sjá um búið, þangað til skipti gætu farið fram. Rómaði hann mjög, hve Oddi hefði farizt það starf vel úr hendi. Sá sýslumaður svo um, með fullu samþykki erfingja Odds bónda, að Oddur Sigurðsson fengi greitt kaup af eignum búsins, en um kaup hafði aldrei verið rætt af þeim nöfnunum! Það var þó siður en svo, að Oddur gamli ætlaði sér að draga af nafna sinum kaup hans fyrir árin, sem hann var hjá lionum, því að hann galt alltaf hverjum sitt og ríflega það! En þetta sýnir, hve ólik viðhorfin voru þvi, sem nú er. Góð aðbúð þótti meira virði en nákvæm reikningsfærsla um kaup og kjör! Og eitthvað hefur Oddur gamli Oddson haft meira til brunns að bera en forneskj- una og harðfengið, því að fáir munu hafa hlotið betra eftir- mæli en hann hjá nafna sinum. Er óhætt að segja, að Oddur Sigurðsson hefur talið gamla manninn velgerðarmann sinn þrátt fyrir milda vinnu og vinnuherkju. Að minnsta kosti minntist hann oft gamla manns- ins, þegar talið barst að góð- um drengjum og sönnum mönn- um. Eftir dauða Odds gamla í Mörtungu komst jörðin á aðrar hendur. Oddur Sigurðsson réðst vinnumaður til nýja bóndans, Skúla Jónssonar, sem þar bjó lengi síðan og synir hans eftir hans dag. Á þeim árum var það altítt, að menn réðust til sjó- róðra á vertiðinni, og svo gerði Oddur Sigurðsson. Hann reri i Vík í Mýrdál nokkrar vertiðir. Lenti hann eitt sinn í því, að bátnum, sem þeir voru á, hvolfdi í lendingu við sandinn, en til allrar hamingju varð ekki slys á mönnum. Oddur þótti góður sjómaður, lipur ag laginn til allra verka og fiskinn vel, en upp úr því var að sjálfsögðu mikið Iagt. Ekki átti það þó fyrir honum að liggja að stunda sjó- mennsku, þvi að nokkrum ár- um seinna réðst hann í að reisa bú. Efni hafði hann að sjálf- sögðu ekki mikil, en hann var iðinn og sparsamur og fór vel með það, sem hann hafði handa á milli. Eyjólfur Guðmundsson á Á, sem áður er getið, átti helming- inn af jörðinni Skaftárdal. Skaft-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.