Úrval - 01.12.1964, Blaðsíða 79

Úrval - 01.12.1964, Blaðsíða 79
ÓGLEYMANLEGUR MAÐUR 77 og snarræði. Hann klifraði kietta og þræddi einstigi, sem ðllum sýndust ófær, nema fuglinum fljúgandi. ITamrahlíð nokkur er norðaustan i Skálarfjalli, sem Sóltungur nefnist. Eru þar hengi- flug og hyldýpis gljúfur, sem enguin virðist fært að komast yfir. Á þessum stað drápust kindur þráfaldlega í svelti, enda talið ófært að nálgast þær öllum venjulegum mönnum. En kunn- ugir vita, að Oddur fór þarna um allt, og kæmist hann ekki að kindunum, batt hann kaðal um klettasnös og seig eftir þeim. Sjálfur sagðist hann aldrei hafa kennt lofthræðslu, fyrr en er hann á gamals aldri kom hingað til borgarinnar og leit út um glugga á efstu hæð í einu af húsunum við Austurstræti. Þá sagði hann, að sig sundlaði við að lita niður á götuna! Var það þó ekkert á móti hæðinni á hamrabrúnum Sóltunga eða Arnarbælis i Skálarfjalli, jiar sem hann hafði gengið um jafn öruggur og á stofugólfinu heima hjá sér. Oddur hélt fullum kröftum fram á síðustu ár. Mesta yndi hans var jafnan að huga að kindum, og komst hann þá oft í hann krappan, eins og getið var hér að framan. Vetur einn, er hann var nær áttræðu, gekk hann til kinda vestur með Skál- arfjalli. Snjór var, en veður sæmilegt. Hann var kominn langa leið vestur með fjallinu, er hann mætti mönnum, sem voru á leiðinni frá Skaftárdal. Á einum stað vestan í fjallinu eru brattar skriður og einstigi, með gróðrarblettum hér og hvar milli klettanna. Mennirnir furð- uðu sig á, að þeir sáu manna- spor upp og ofan skriðurnar, þar sem engum virtist fært. Er þeir mættu Oddi, spurðu þeir hann, hvort hann liefði verið þar á ferð. Jú, hann hafði þá ver- ið að elta uppi kindur þar dag- inn áður og náð þeim eftir mik- inn eltingarleik. „Þær voru svo fjári þrjózkar", sagði Oddur, en „fjári“ og „ankoti“ voru sterk- ustu orðin, sem liann notaði til áherzlu. Mennirnir urðu stein- hissa, þvi að þarna virtist full- frískum mönnum ekki fært, hvað þá manni hátt á áttræðisnldri. Mennirnir kvöddu nú Odd og héldu leiðar sinnar, en er þeir konm frain að Skál, var komin þreifandi hríð. Urðu þeir að setjast um kyrrt, jivi að veður var alófært. Hugsuðu þeir nú til gamla mannsins, sem var einn úti í hríðinni, og var þeim órótt. Nóttin leið, og Oddur birt- ist ekki. En nm morguninn, er hríðinni var stytt upp, kom hann heim. Hann hafði lent i hríðinni larlgt vestur með fjallinu. Var
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.