Úrval - 01.12.1964, Side 140

Úrval - 01.12.1964, Side 140
138 ÚRVAL urnnar dregið sig í hlé inn í sinn einkaheim, sitt eigið sam- félag. Við höfðum að vísu misst kennara, sem okkur líkaði vel við og við virtum, en þær höfðu augsýnilega misst náinn vin, sem þær unnu. „Hvað heldurðu, að verði um hann Hnapp?“ spurði Mary. Hnappur var hundurinn henn- ar systir Liguori. Hún liafði ekki átt Hnapp í raun og veru, þar eð slíkt var á móti reglun- um. En dag einn hafði gulleit- ur, ræfilslegur rakki reikað heim að klaustrinu í von um matar- bita, og svo vildi til, að Systir Liguori var þá í eldhúsinu. Það tók ekki nema eina mál- tíð fyrir Hnapp til þess að á- kveða, að hann vildi ganga i klaustur. Priorinnan var ekki beinlínis hrifin af hugmyndinni, en systir Liguori tókst að sann- færa hana um það, að það, sem St. Marksskólann vanhagaði einmitt mest um, væri varðhund- nr. Hnappur flæktist um í garðin- og þótt hinar systurnar tækju eftir því, að hann hefði stórar lappir og alveg lygilega matar- lyst, sá systir Liguori aðeins fegurð hans. Hún baðaði hann, gældi við hann og mokaði í hann mat. En Hnappur dáði og tilbað Systur Liguori og elti hana næstum hvert fótmál. „Heldurðu, að Hnappur kæri sig um að éta núna?“ hvíslaði Mary. „Við skulum fara niður í eld- hús og gá.“ En þar fundum við hann alls ekki. Ég hugsaði um dauðann allan þann dag. Hvað varð um fólk, þegar það dó? Voru mikil þrengsli á himnum? Gekk maður i fötum þar? Söng maður og lék á hörpu sí og æ, og hvað varð um mann ef maður var ekkert hrifinn af hörpum? Ég var döpur í bragði og óttasleg- in. Um klukkan 4 síðdegis kom Príorinnan inn i lestrarsalinn til okkar. Það leit út fyrir, að hún hefði grátið. Hún talaði lágt og rólega án þess að sýna nokk- ur svipbrigði. Hún sagði okkur, að við gætum farið til kapell- unnar, þar sem Systir Liguori hvildi. Ég sat sem negld við stólinn, á meðan hinar stelpurnar í bekknum fóru til kapellunnar. Ég hafði séð systur Liguori tala og hlæja í gær. Það var ekki lengra siðan. Og nú væri hún lifvana. Ég vildi ekki þurfa að lita á hana. „Viltu ekki kveðja systur Lig- uori?“ spurði Priorinnan mig. „Ég veit það ekki,“ sagði ég
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.