Úrval - 01.12.1964, Side 151

Úrval - 01.12.1964, Side 151
/ KLAZJSTURSliÓLANUM 149 hluti frítíma okkar fór í æfing- ar fyrir hina miklu athöfn, skólaslitin. Athöfnin skyldi fara fram undir geysistóru tjald- skyggni rétt hjá skólanum. Þeir, sem fá áttu verðlaun, námsstyrki eða vera heiðraðir á annan hátt, áttu að sitja sér. Við æfingarnar skýrði Prior- innan okkur auðvitað nákvæm- lega frá þvi, hvað hver ætti að gera og hvernig: Lillian átti að flytja kveðjuræðuna, Florence átti að bjóða gesti velkomna með ræðustúf, og ég átti að steinþegja. Ég saknaði þess að geta ekki setið hjá Mary og veifaði því til hennar. Það var eins og hún væri ekki með sjálfri sér upp á síðkastið. Hún virtist eitthvað svo fjarlæg og hljóðlát, og ég vissi ekki, hvort hún var leið yfir því, að ég hafði unnið náms- styrkinn eða vegna þess að ég hafði ekki sagt henni frá fyrir- ætlun minni, eða þá hvort hún var svona leið yfir því að þurfa nú að yfirgefa St. Marksskólann. Ég man, að þegar ég svipaðist um eftir henni við æfinguna næsta dag, hafði hún gengið eitthvað burt með Systur Rose Marie. Og að lokum rann svo upp hinn mikli dagur. Foreldrar tóku að streyma að, og biskup- inn sjálfur birtist. Við gengum til sætis klukkan 11 f. h., og þegar hljómsveitin tók að leika marsinn, vissum við, að dvöl okkar í St. Marksskólanum var nú alveg að ljúka. (Hljómsveit- in var líka alveg að þrotum kom- in.) Þær Florence og Lillian luku slysalaust við ræður sinar, og biskupinn kinkaði nokkrum sinnum kolli, vingjarnlegur á svip. Hann hafði sjálfsagt verið viðstaddur mörg hundruð slík- ar athafnir og kunni þetta allt saman utanbókar án þess að leggja við eyrun. Síðan flutti hann sitt venjulega burtfarar- prófsávarp, en aðalinntak þess var samlíkingin: „Lífið er eins og skip, sem heldur á hafið“. Nú tóku nemendur að ókyrr- ast, þegar við risum á fætur hver af annarri til þess að ná í skireinin okkar. Síðan var til- kynnt um námsstyrkina, og Príorinnan klappaði jafnvel einnig, þegar skýrt var frá min- um styrk. Siðan flutti hún stutta tilkynningu um verðlaun þau, sem hún áleit verðmætust. „Það er einnig um önnur
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.