Úrval - 01.12.1964, Page 152

Úrval - 01.12.1964, Page 152
150 ÚRVAL verðlaun að ræða hér í lifi, sem ekki er af þessurn heimi, annan heiður,“ sagði hún. „Þau verð- laun veitast aðeins fáum, og mér er sún ánægja að skýra frá því, að tveir nemendur, er nú ljúka prófi, munu ganga i klaustur- reglu okkar hérna í september næstkomandi.“ Ég vissi um Lillian. Hún hafði verið veidd í „snöruna“ fyrir löngu. En hver gat hin verið? „Lillian Quigley," hélt Prior- innan áfram, „ein af nemendum þeim, sem námsstyrk hafa unn- ið, og Mary Clancey, ein af fjörmestu nemendunum okkar, mikill ræðuskörungur og hrók- ur alls fagnaðar." Mér varð svo um þetta, að það var sem einhver hefði gef- ið mér á hann! Mary, vinkona min, félagi minn, hægri armur minn, samsektarmaður minn .... ætlaði i klaustur? Það var ekki mögulegt. Okkur hafði verið stranglega fyrirskipað að horfa fram á við, en ég gat ekki að þvi gert, að ég starði í þess stað i átt til Mary. Hún starði á móti. Síðan byrjaði hljómsveitin að leika marsinn „Tryggar sífellt Sankti Marks“, og við þrömmuðum út, tvær og tvær, í síðasta sinn, niður stétt- ina i átt til aðalbyggingarinnar. Priorinnan gekk um á meðal foreldranna, og þegar ég sá, að hún stefndi að foreldrum min- um, gekk ég til þeirra. Ég var enn sem lömuð vegna tilkynning- ar Príorinnunnar og kom ekki upp nokkru orði. Ég forðaðist Mary og foreldra hennar. Priorinnan hafði orð á því, hversu stolt hún væri af okkur öllum. Þannig losnaði hún við að segja orð um mig persónu- lega. En þegar ég fór heim af skólanum til þess að skipta um föt og taka saman dótið mitt, varð ég vör við, að hún var skyndilega komin að hlið mér. Hún bað mig um að koma inn í skrifstofuna. „Viltu tala við Mary, áður en þú ferð?“ bað hún mig. „Hún er alveg i öngum sínum, vegna þess að þú hefur ekki gert það.“ „Nei, þess gerist engin þörf.“ „Víst gerist þess þörf, og það veiztu bezt sjálf.“ „Mér er alveg sama um hana Lillian,“ tautaði ég, „en Mary er vinkona min.“ „Þú ætlar sjálf að gera það, sem þú vilt helzt. .. . Ætti Mary ekki að fá sama tækifæri?“ „Hún er of ung,“ sagði ég. Ég bar fram allar hugsanlegar mótbárur gegn því, að stúlkur gengju i klaustur, allar, sem ég hafði nokkurn tima heyrt. „Er Lillian of ung til þess að gera þetta?“
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.