Úrval - 01.12.1964, Page 160

Úrval - 01.12.1964, Page 160
158 ÚRVAI. karlar og konur, spígspora um siður hennar: Chopin, George Sand, Victor Hugo, Dumas, eig- inkona Shelleys. Delacroix var brúnleitur á hörund. Augu hans voru næstum austurlenzk, hár hans sítt og alveg svart næstum allt til dauða- dags. Hann hafði litiS, svart yfirskegg. Konum fannst hann mjög fallegur og töfrandi. Þær eitu hann líka óspart á rönd- um, og hann lét oft veiSa sig. En hann bar ósvikna ást í brjósti til Josephine de Forget barón- essu, ást, sem ekki fölskvaSist. HefSi hann ekki misst heilsuna, hefSi hann áreiSanlega gifzt henni. Er Delacroix eltist, versnaði hálsveiki hans um allan hehning. Suma dagana gat hann ekki kom- ið upp nokkru orSi. Ráðskona hans, Jenny að nafni, sem hafði starfað hjá honum i 28 ár, var vön að vera á verði við dyrn- ar og neita öllum þeim um að- gang, sem kynnu að draga úr þreki hans með nærveru sinni eða tefja hann frá starfi. En þau Joséphine de Forget og Frédréric Chopin góðvinur hans máttu koma þangað að vild. Eitt sinn bauð skáldkönan George Sand honum heim til að hlusta á Chopin leika. „Komdu um miðnætti, ef þú ert ekki allt of mikil svefnpurka.“ Þessi sýn, tónskáldið við pía- nóið og skáidkonan hlustandi í nánd, hafði slík áhrif á Dela- croix, að hann festi hana á lér- eft. Kaupsýslumaður einn eign- aðist síðar málverkið, sem hann fór svo svívirðilega með, að hann risti það sundur i helming og seldi sem tvær sérstakar myndir, aðra af tónskáldinu og hina af skáldkonunni. Önnur þeirra hangir nú í Louvresafn- inu en hin í Kaupmannahöfn. Er Delacroix gerðist mátt- farnari, neitaði Jenny öllum um aðgang nema lækninum. Eitt sinn kom einn meðlimur Lista- akademíunnar í heimsókn, Sjö sinnum hafði Listaakademían hafnað listamanninum, þangað til meðlimir hennar greiddu því loks atkvæði, að honum skyldi veittur aðgangur að henni. Delacroix vísaði mann- inum burt. „Þeir hafa móðgað mig nógu oft,“ sagði hann við Jenny. Heiður sá og viðurkenning, sem hann hafði þráð, veittist honum ekki fyrr en seint á æv- inni — of seint. Hann hafði aldrei fengið aðgang að innri vígjum yfirstéttanna. En nú tóku heimboð þaðan honum til hsnda að hrúgast upp. Hann hlaut við- urkenningu i ríknm mæli frá hendi yngri gagnrýnenda, en gagnrýnendurnir af gamla skól-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.