Úrval - 01.09.1973, Qupperneq 52

50
ÚRVAL
Fólk virðist ekki reikna með, að
læða sem getur alið kettlinga, laum-
ast oftlega á afvikinn stað til að
fæða. Hún eignast tíðum fjóra til
sjö kettlinga sem aldrei komast
undir manna hendur, þeir verða
hálfvilltir, ævinlega hungraðir og
því grimmir, og enda ævina oftast
í hundskjafti eða hreinlega drepast
úr vosbúð og hungri. Mörg dýra-
verndunarfélög sem reka .,dýra-
skýli“ hafa nú tekið upp þá reglu,
að afhenda ekki eða selja gæludýr,
nema viðkomandi skepna hafi verið
vönuð eða gelt. Hafi dýrið ekki náð
nægilega háum aldri til að gangast
undir aðgerðina (það verður að
vera a. m. k. 6 mánaða), þá krefst
seljandinn dálítillar fjárhæðar til
viðbótar við söluverðið, en þeirri
fjárhæð er síðan skilað aftur þegar
nýi eigandinn kemur með sönnun
um að gæludýr hans hafi verið van-
að.
Sum ,,dýra-skýlin“ vana dýr á
eigin spýtur fyrir smávægilega
þóknun eða alveg ókeypis. Mörg
bæjarfélög hafa í seinni tíð reynt
að bregðast við hunda- og katta-
plágunni nýju með því að taka á
stefnuskrá sína rekstur „dýra-skýla“
þar sem vananir eða geldingar geta
farið fram, og þetta eftirlit með
fjölguninni er borgað af almanna-
fé.
Fyrsta stofnunin af þessu tagi var
opnuð í Los Angeles árið 1971.
Ýms blöð sem dýraverndunarsam-
tök gefa út, svo sem tímaritið „Mo-
dern Veterinary Practice" hafa
stungið upp á því, að eigendur allra
gæludýra ættu að vera skyldaðir
með lögum til að láta gelda dýr sín.
Aðeins dýr alin til undaneldis skulu
fá að vera ógelt, og það fólk sem
endilega vill hafa dýr sín ógelt
skuli þá greiða þann munað háu
verði.
Meðan þessi umræða stendur nú
í Bandaríkjunum, þá vinna nokkrir
vísindamenn, svo sem Lloyd C.
Faulkner við Ríkisháskólann í Colo-
rado, að því að finna upp hentugt
lyf til að gera dýr ófrjó. Faulkner
og aðstoðarfólk hans hefur raunar
fundið upp bóluefni, unnið úr hor-
mónum nautgripa, sem hefur verið
notað til að gera hunda ófrjóa, og
virðast engar tiltakanlegar hliðar-
verkanir fylgja lyfi þessu. Faulkner
reiknar með að lyf þetta verði til-
búið til markaðsdreifingar innan
fárra ára, og þá verði það raunar
tvíþætt. Hægt verði að sprauta því
í hunda í eitt skipti fyrir öll, en
einnig verði hægt að gefa hundinum
vægari skammt, og dugi það þá ein-
ungis í skamman tíma í senn.
Eftir að þau höfðu verið saman í heilt ár, í róðri á bátkænu yfir
Kyrrahafið, lýstu John Fairfax og Sylvia Cook því yfir, að þau
ætluðu ekki að gifta sig. „Hann yrði alveg hræðilegur eiginmaður,"
sagði ungfrú Cook. „Hver mundi vilja giftast manni, sem færi í
svona ferðalög?“