Úrval - 01.02.1975, Qupperneq 74

72
ÚRVAL
kallað Al. A1 sýndi sig fljótlega
hafa mikla hæfileika á þessu sviði.
Einu sinni vantaði Ed töluvert af
köttum og það undir eins. A1 var
líka fljótur að koma með þá í poka,
allt fallega, fullþroskaða ketti, og
það var ekki fyrr en undir lokin,
að Ed uppgötvaði, að þetta voru
allt högnar. Lengi hélt A1 aðferð
sinni leyndri, en loks kom leyndar-
málið. Og þar sem A1 hefur fyrir
löngu safnast til feðra sinna og
þarfnast ekki fleiri katta, má nú
láta það uppskátt:
„Ég geri tvöfalda gildru," sagði
hann. „Lítið búr innan í stórt búr.
í litla búrið læt ég fallega læðu í
elskulegu ástandi. Og stundum fæ
ég allt upp í tíu fressa á einni
nóttu. Ég skal segja þér, Eddie, að
það er nákvæmlega svona gildra,
sem ég fell sjálfur í á hverju ein-
asta laugardagskvöldi. Þannig fékk
ég hugmyndina.“
Dulúð hafði slæm áhrif á Ed
Ricketts. Hann hataði allt, sem
jaðraði við yfirnáttúrleg fyrirbrigði,
með ákefð, sem benti til grundvall-
arlegrar og óbifandi trúar á þau.
Hann harðneitaði að láta spá fyrir
sér eða lesa í lófa, ekki einu sinni
upp á grín. Andaglas gerði hann
fokreiðan. Væru draugasögur sagð-
ar, gekk hann út í fússi.
í fyllingu tímans dó faðir Eds.
Milli kjallarans, þar sem gamli
maðurinn hafði hafst við, og svefn-
herbergis Eds, var innanhússími.
Einu sinni, eftir að gamli maður-
inn dó, trúði Ed mér fyrir því, að
hann lifði sífellt í þeirri martröð,
að innanhússíminn hringdi, að hann
tæki tólið af og heyrði rödd föður
síns. Hann hafði dreymt þetta, og
þetta gagntók hann. Ég stakk upp
á, að einhver kynni að hrekkja
hann, og hann skyldi taka símann
úr sambandi. Hann gerði þetta
strax, en gekk svo lengra og fjar-
lægði símann algerlega. „Það hefði
verið ægilegt að taka hann bara úr
sambandi, ef þetta hefði samt kom-
ið fyrir,“ sagði hann. „Ég gat ekki
afborið tilhugsunina."
Ég held, að ef einhver hefði gert
Ed þann hrekk, hefði það orðið al-
varlegt áfall.
Lífið í Cannery Row var furðu-
legt og dásamlegt og skammarlegt.
Hinum megin við götuna, gegnt
Pacific Biological var stærsta, prúð-
asta og virtasta hóruhús Monterey.
Það var mikil kona, sem átti það
og rak, henni unnu allir og treystu,
sem áttu samskipti við hana, utan
þessir fáu, sem höfðu dómgreind
brenglaða af dyggð. Hún var kona
með stórt hjarta og löghlýðinn borg-
ari í öllu tilliti, nema einu — hún
braut hin óljósu lög gegn hórlífi.
En úr því lögreglunni virtist. vera
sama, hafði hún ekki áhyggjur af
því og gaf meira að segja smá-
gjafir í ýmsar áttir.
í kreppunni borgaði hún kaup-
mannsreikninga flestra fjölskyldna
í Monterey, sem áttu ekkert. Þeg-
ar líknarfélög söfnuðu peningum
og verslunarmenn voru látnir reiða
tíu dollara af hendi, var Madam
alltaf látin greiða hundrað. Hún
borgaði hálft uppihald ekkna og
munaðarlausra barna lögreglu-