Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 152

Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 152
150 sem hann vafði um fingurna, gegn- vöknaði af blóði. „Nei,“ svaraði drengurinn, hon- um var óglatt af æsingi. „Ætlarðu að óhlýðnast mér nú, þegar hön dmín er brotin?“ spurði Cormac hvasst. Svo bætti hann við, mýkri í máli. „Ég fæ nóg að hugsa um hér samt. Þú verður aðeins fyr- ir.“ „Ég ætla ekki að fara,“ sagði drengurinn aftur. „Ég er að vísu ekki mjög sterkur, en allur til sam- ans er ég eins sterkur og önnur hönd föður míns.“ Cormac leit á konu sína, og hon- um til undrunar glytti á tár í aug- um hennar. „Jæja þá, drengur,“ sagði hann. „Vertu þá kyrr.“ „Þakka þér fyrir það,“ svaraði Jackie, en í raun og veru var hann að þakka heilögum Brendan. ÞESSA NÓTT, í fyrsta skipti síðan Jackie mundi eftir sér, var eldurinn í kofanum slökktur. Allt fram að þessu hafði glóðin verið falin og vandlega gengið frá henni fyrir nóttina, og á morgnana var nýr dagseldur glæddur af neistan- um, sem lifði nóttina af Þessi stöð- ugi eldur var tákn öryggisins, því hjarta heimilisins er eldstæðið. Þegar eldurinn var horfinn og ösk- unni sópað út, varð drengurinn óviss og dapur. Það var eins og húsið væri þegar dauðadæmt. Eina öryggið, sem eftir var, var litla kertið, sem logaði í rauðum gler- glampanum framan við hið heil- aga hjarta. Hann vissi, að sá eldur ÚRVAL var aldrei slökktur í neinu húsi á eynni. Áður en eldurinn var slökktur, bakaði móðir hans þrjá stóra brauð- hleifa. Það tók ekki langa stund, aðeins fjörutíu mínútur fyrir hvern hleif. EFTIR KVÖLDMATINN batt frú Jayce aftur um hönd manns síns. Langatöng og baugfingur voru brotin og þessir fingur voru blá- rauðir á litinn. Hún stráði yfir þá salti og gerdufti, saltinu til að flýta fyrir því að sárið greri og ger- duftinu til að draga út eitrið úr sárinu. Svo batt hún spelkur við fingurna, svo þeir greru rétt. Síð- an báðu þau bænirnar sínar saman og bættu við bænum til heilags Brendans, svo hann verndaði þau fyrir ágangi sjávarins, og heilags Finbars, svo hann gætti kúnna þeirra. Svo gengu þau til hvílu. Þau sváfu uppi á lofti, og úr rúm- inu sínu var Jackie vanur að horfa á glóðina í eldstæðinu, þar til hann sofnaði. Nú varð hann að horfa á litla, rauða lampann í staðinn. Enn heyrðist ekki í vindinum. Aðeins sjávarniðurinn, og, þegar Jackie var alveg að sofna, vængja- þytur rétt yfir húsinu og dapur- legt garg í nokkrum mávum, sem voru á leið til fasts lands. Hann minntist sögu Reece. Ann- an daginn, sem tröllin voru á ferð, minnti hávaðinn í þeim á gargið í veiðibjöllu. Hann hjúfraði sig bet- ur undir sængina og breiddi upp fyrir höfuð. Eftir stundarkorn setti að honum hljóðan grát, af því eld-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.