Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 135

Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 135
STERKAR HENDUR 133 höfðu tæmt gildrurnar og beitt þær upp á nýtt, voru þeir orðnir svang- ir og reru heim á leið. Jackie reri líka. Hafflöturinn var ekki lengur sléttur, það var kominn dagur. Skarfur kom fljúgandi frá landi, aðeins tvö fet yfir haffletinum. Þeir lögðu upp árar til þess að skoða hann. Á hverjum morgni flaug þessi skarfur út að Skessun- um, en kom aftur á kvöldin og settist að í hreiðri sínu einhvers staðar uppi á landi. Hann flaug markvisst, með hálsinn teygðan fram eins og spjót. „Af hverju heldurðu, að makríll- inn komi ekki?“ spurði Jackie. „Það er eitthvað í sjónum," svar- aði Cormac. „Hann ætti að vera kominn," sagði Jackie. „Manstu í fyrra, þeg- ar þeir komu í þúsundatali? Þá var gaman.“ „Já, hann ætti að vera kominn, en það er eitthvað að.“ „Tigue Conneeley segir, að frönsku togararnir hafi veitt alla smásíldina. Heldurðu að það geti verið?“ „Þótt hver einasti frakki ætti einn togara, og þeir væru allir að veiða hér fyrir utan, gætu þeir ekki veitt alla smásíldina,11 svaraði Cor- mac. „Það hugsa ég ekki heldur," sagði Jackie fullorðinslega. „Manstu, þegar síldin kom í fyrra? Strönd- in var þakin af henni. Þær voru eins og litlir silfurmolar, sem börð- ust um.“ Og á eftir síldinni kom makríll- inn. Hann risti hafflötinn og fór svo geyst, að sumir þeirra syntu alla leið upp á land. Hafið var dularfullt. Það leit út fyrir að vera alveg tómt, en stundum var það iðandi af lífi. Nú var það tómt. Makríll var sjaldséður nú. Það hafði eitthvað komið fyrir hafið, þarna úti hjá Skessunum. HÚS JOYCE STÓÐ á hæðinni ofan við höfnina, sem var austan- vert, hlémegin á eyjunni. Höfnin var ekki annað en tveir hornréttir veggir úr steini og steinsteypu. Hafnarmynnið var aðeins átta fet á breidd, og um fjöru var aðeins tveggja feta dýpi. Þetta var góð höfn, en aðeins nothæf á flóði. Eyjarskeggjar geymdu þarna báta sína, og það var höfninni að þakka, að bátarnir voru ekki lengur úr striga. Áður en höfnin kom, voru allir bátar úr striga á trégrind, svo hægt væri að halda á þeim upp á land. Síðan höfnin kom var það ekki nauðsynlegt. Samt voru striga- bátar enn til. Sumum fannst það svo mikið öryggi að vita bátinn liggja heima við hús. ÞAÐ VORU AÐEINS tvö önnur hús á eynni. Hinum megin bjuggu þau Michael Reece og kona hans. Hann var að minnsta kosti áttræð- ur og mikill sagnaþulur. Konan hans var ung — aðeins sextug. Hann kynntist henni, þegar hann var fjárhirðir í Skotlandi, svo hún var ekki írsk, heldur skosk. Hún var kaþólsk og gerði gott brauð. Norðan á eynni var Conneeley- fólkið. Pat Conneeley átti sjö börn. Eilis Conneeley var þriðja í röð- inni. Andlit hennar var dálítið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.