Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 69

Úrval - 01.02.1975, Blaðsíða 69
MINNING UM VIN 67 an alelda. Hann þreif ritvélina sína, þaut niður í kjallara og náði bíln- um út á elleftu stundu, rétt í því að húsið hrundi til grunna. Hann átti engar buxur lengur, en sam- göngutæki og tjáningaráhald. Hann dáðist alltaf af vali sínu. Vísinda- bókasafnið hans, sem hann hafði komið sér upp á löngum tíma með gífurlegri þolinmæði, sumt af því óbætanlegt, var horfið. Öll tækin hans, smásjárnar, spírituskrúsirnar, birgðirnar — allt var horfið. Fyrir utan bílinn og ritvélina bjargaðist aðeins eitt: Ed átti fágætlega góðan peninga- skáp. Svo góðan, að hann lifði í stöðugum ótta um, að einhver fá- fróður og rómantískur innbrots- þjófur kynni að halda, að eitthvert verðmæti væri í skápnum, og skemmdi hann með því að reyna að sprengja hann upp. Þess vegna gætti hann þess ekki aðeins að læsa skápnum aldrei, heldur setti spýtu- kubb í læsinguna til að tryggja, að ekki væri hægt að læsa honum ó- vart. Þar að auki limdi hann orð- sendingu yfir talnalæsinguna þess efnis, að skápurinn væri ekki læst- ur. Enda kom í ljós, að ekkert var til að læsa inni í skápnum hvort sem var. Þess vegna varð skápur- inn aðallega athvarf ýmissa mat- væla, sem flugurnar í Cannery Row hefðu ella kunnað að ásælast, en þær fóru í flokkum um staðinn. Aðallega héldu þær til hjá úrgang- inum frá niðursuðuverksmiðjunum, en höfðu ekkert á móti einhverri tilbreytingu frá fiskinum. Og það verður að segjast, að skápurinn reyndist öllum flugum ofurefli. En snúum aftur að eldinum. Þeg- ar glóðin í rústunum kulnaði, lá peningaskápurinn á hliðinni þar sem hann hafði hlunkast niður, þegar gólfið brann undan honum. Hurðin lá að falsinu. Og þetta hlýt- ur að hafa verið afbragðs skápur, því þegar við opnuðum hann, fund- um við í honum hálfan ananasbúð- ing, fjórðung af Gorgonzola-osti og opna sardínudós — allt í besta lagi nema sardínurnar. Þær voru dá- lítið þurrar. Ed gat varla dáðst nógsamlega að skápnum. Hann sagði, að ef verðmæti hefðu verið í skápnum, hefði þeim örugglega verið borgið. „Hugsið ykkur bara, hvað Gorgonzola osturinn er við- kvæmur," sagði hann. „Það getur ekki hafa verið mjög heitt í skápn- um. Osturinn er hreinasta lostæti ennþá.“ Þrátt fyrir sinn mikla lærdóm, eða ef til vill vegna hans, var Ed um margt ærið barnalegur. Eftir eldsvoðann voru höfðuð mörg mál móti rafmagnsveitunni, á þeim grundvelli, sem síðar sannaðist rangur, að rafveitan væri fébóta- skyld, ef eldsupptökin hefðu verið vegna mistaka eða trassaskapar hennar. Pacific Biological Laboratories, Inc., var meðal sækjenda í þessu máli. Ed gekk fyrir hæstaréttinn í Salinas til að bera vitni. Hann sagði sannleikann eins ijóst og ítarlega og hann gat. Hann unni sannleik- anum og trúði á hann. Svo heillað- ist hann af réttarhöldunum og kvið- dómnum og dvaldi svo dögum skipti í réttinum, meðan hann gaumgæfði réttarkerfið af sama hlu.tlæga áhug-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.