Úrval - 01.02.1975, Qupperneq 102

100
ÚRVAL
voru fleiri stúlkur en drengir,
sagði ein af nýju nemendunum:
„Samkeppnin hérna er hörð. Ef ég
vil halda í strák, verð ég að vera
reiðubúin að sænga með honum.“
VIÐKVÆMNI. Félagsráðgjafi, er
leiðbeinir unglingum um meðferð
getnaðarvarna, segir hér frá sam-
tali, sem hún átti við 16 ára stúlku.
„Vinur minn vill, að ég taki pill-
una, svo að við getum verið sam-
an.“
„Langar þig til þess?“
„í raun og veru ekki, en ég vil
ógjarnan særa tilfinningar hans.“
„Heldurðu ekki, að honum þyki
reglulega vænt um þig?“
„Jú, það held ég.“
„Af hverju vill hann þá „særa“
þínar tilfinningar?"
Það eru ekki allar stúlkur, sem
láta undan þess konar þrýstingi.
Ég bað tvær 16 ára stúlkur að
segja mér, hvað þær álitu, að væri
best fyrir þær. Þær voru báðar „á
föstu“. „Hafi maður átt sama vin-
inn nokkurn tíma, er alltaf ákveð-
inn þrýstingur frá hans hlið,“ sagði
Marian, „en ef það er reglulega í
hann varið, skilur hann að ég vil
bíða dálítið enn.“
„Hve lengi viltu svo bíða?“
spurði ég.
„Þar til ég er tilbúin," svaraði
Sally. „Þann dag, sem mér finnst
að ég gæti tekið því að verða ófrísk,
er ég tilbúin."
Báðar stúlkurnar eru sammála
um, að hann skuli vera „sá rétti“.
Sally útskýrir það þannig: „Ef
strákur notar sér, að stelpa er hrif-
in af honum, en hún kemst að því
næsta morgun að hann meinar ekk-
ert með því, hefur bara verið að
nota hana, líður henni reglulega
illa.“
Marian og Sally virðast hafa
staðist þrýstinginn. En hvernig
fara hinar að því að finna, hvað
þær vilja? Námsstjóri kynfræðslu
skóla í New York setur fram þrjár
spurningar, sem hún segir, að hver
stúlka ætti að svara fyrir sig:
HVERS VÆNTI ÉG AF SAM-
BANDINU? Er kynlíf nauðsynlegt
til að ná því marki? Kemur það
málinu nokkuð við? Á maður að
dæma aðra, til dæmis hvort þau
noti hvort annað? Stúlkur hugsa
gjarnan um, að þær verði „notað-
ar“ af piltunum, en taka sjaldan
þá, svo sem til að láta bjóða sér
út og til að finnast að maður sé
vinsæll.
með í reikninginn, að þær „noti“
Ef stúlka íhugar tilfinningar sín-
ar rækilega, getur hún gert sér
grein fyrir, hvað sé raunverulega
best fyrir hana. „Að leggja út í
eitthvað, sem maður hefur ekki
áhuga á, getur verið vandræðalegt
og niðurlægjandi. Það verður að
lærast, að það er hægt að vera
hrifin af einhverjum — án þess að
lifa með honum,“ segir félagsmála-
ráðgjafinn.
HVAÐA AFLEIÐINGAR GETUR
ÞAÐ HAFT? Og er ég reiðubúin
að horfast í augu við þær? í þess-
ari umræddu rannsókn á kynlífi
unglingsstúlkna, varð ennfremur
komist að þeirri niðurstöðu, að
meirihluti þeirra, sem iðkuðu kyn-
líf, notuðu ekki getnaðarvarnir
nema stundum. Hvers vegna ekki?
Vegna þess, að þrátt fyrir allt eru